Wyrok WSA w Kielcach z dnia 28 maja 2014 r., sygn. I SA/Ke 154/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kuchta (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec, Sędzia WSA Maria Grabowska, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 28 maja 2014 r. sprawy ze skargi A.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej 1. oddala skargę; 2. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz radcy prawnego T. G. kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzją z dnia [...]nr [...]utrzymał w mocy zaskarżoną przez A. B. (dalej jako "skarżąca") decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. z dnia

[...]r. nr [...]w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego z dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości wraz z odsetkami.

Organ odwoławczy ustalił następujący stan faktyczny: w dniu 11 lipca 2013 r. skarżąca wystosowała do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. wniosek o udzielenie ulgi w postaci umorzenia zaległości podatkowej wynikającej z zeznania PIT-38 za 2008 r. w kwocie 13.300 zł wraz z odsetkami za zwłokę,

a powstałej w związku ze sprzedażą nieruchomości. W uzasadnieniu wniosku skarżąca powołała ogólnie trudną sytuację finansową i życiową. Nadmieniła jednocześnie, że przy podpisywaniu aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości, notariusz nie poinformował jej o konieczności zapłaty podatku dochodowego.

Przywołując jako podstawę prawną rozstrzygnięcia przepis art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.2012.749 ze zm. - j.t.), dalej jako "Ordynacja podatkowa", organ dokonał analizy przesłanek umorzenia zaległości podatkowych z uwzględnienieniem dorobku orzecznictwa sądów administracyjnych. Wskazał, że decyzje rozstrzygające czy w sprawie zachodzi ważny interes podatnika lub interes publiczny mają charakter uznaniowy. Przez ważny interes podatnika należy rozumieć nadzwyczajne względy, które mogłyby zachwiać podstawami egzystencji podatnika. Nie można opierać się na subiektywnym przekonaniu o potrzebie umorzenia zaległości podatkowych, decydujące znaczenie mają zobiektywizowane kryteria. Trudna sytuacja majątkowa może być uznana za ważny interes podatnika w rozumieniu art. 67a Ordynacji podatkowej, jednakże nie może być mowy o automatyzmie, powodującym udzielenie wnioskowanej ulgi w każdym przypadku. Z kolei w zakresie interesu publicznego organ przyjął, że przesłanka ta powinna być oceniana z uwzględnieniem wartości wspólnych dla całego społeczeństwa zaspakajanych z dochodów podatkowych. Zastosowanie ulgi podatkowej jest instytucją nadzwyczajną, gdyż zasadą jest płacenie podatków w sposób i w terminach przewidzianych przez prawo. Poprzez jednolity dla wszystkich sposób i termin płacenia podatków przejawia się bowiem zasada równości podatników i sprawiedliwości podatkowej. Organ wskazał nadto, że interes publiczny to także sytuacja, gdy odmowa udzielenia ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych spowoduje konieczność sięgania przez podatnika do środków pomocy państwa w ramach pomocy społecznej. Stąd też interes publiczny należy rozumieć nie tylko jako potrzebę zapewnienia maksymalnych środków po stronie dochodów w budżecie Państwa, ale też jako ograniczenie jego ewentualnych wydatków, np. na pomoc społeczną. Organ wyjaśnił jednocześnie, że przy rozpatrywaniu wniosków o ulgi podatkowe należy mieć na uwadze, aby nie doprowadzać do rezygnacji z należnych wpływów budżetowych oraz uwzględniać konieczność ochrony interesów innych podatników w ramach równości obowiązków podatkowych.