Wyrok WSA w Kielcach z dnia 29 maja 2014 r., sygn. II SA/Ke 330/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Marta Bieniek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 maja 2014r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta, działając na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tj. Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 993 ze zm. - dalej ustawa) wymeldował Jadwigę P. z pobytu stałego przy [...]. W uzasadnieniu wydanej decyzji organ I instancji wskazał, że mieszkanie, w którym zameldowana była J. P. w wyniku pożaru nie nadawało się do zamieszkiwania i w związku z istniejącym zagrożeniem został całkowicie rozebrany. Organ I instancji wskazał, że przeprowadzone postępowanie wyjaśniające wykazało, że J. P. opuściła bez wymeldowania lokal przy [...], będący miejscem jej stałego pobytu w dniu 20 lipca 2013r i zdała klucze do niego. Ponadto wskazano na fakt, iż nie budzi wątpliwości, że opuszczenie domu ma charakter trwały, gdyż budynek przeznaczony został do rozbiórki, albowiem poważnemu uszkodzeniu uległa konstrukcja dachu, elewacji, otworów okiennych i drzwiowych, co stanowiło zagrożenie dla życia i zdrowia osób przebywających w pobliżu budynku. Budynek został całkowicie rozebrany w dniu 15 stycznia 2014r. J. P. nie ma więc możliwości ponownego zamieszkania w przedmiotowym lokalu z uwagi na fakt, że zamieszkiwanie w nim jest niemożliwe, z powodu braku pod powyższym adresem budynku, przeznaczonego na cele mieszkalne. W takiej sytuacji, utrzymywanie zameldowania J. P. stanowiłoby fikcję meldunkową. Organ I instancji stwierdził również, iż ewidencja ludności służy rejestracji stanu faktycznego, a nie stanu prawnego.