Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 maja 2014 r., sygn. I SA/Wr 307/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędziowie Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca) Sędzia WSA Katarzyna Radom, Protokolant starszy referent sądowy Katarzyna Trzęsicka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 maja 2014 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od gier za sierpień 2013 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Celnej we W. (dalej: organ odwoławczy/ organ podatkowy drugiej instancji) z dnia [...] grudnia 2013r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego we W. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia [...] października 2013r. nr [...] określającą A (dalej: podatnik/ strona/ skarżąca) zobowiązanie podatkowe w podatku od gier z tytułu użytkowania automatów do niskich wygranych za sierpień 2013r. w wysokości 20.000 zł.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w dniu [...] lipca 2013r. do organu podatkowego pierwszej instancji wpłynęła deklaracja podatkowa dla podatku od gier POG-4. W przedmiotowej deklaracji wykazano użytkowanie 10 szt. automatów do gier podlegających opodatkowaniu podatkiem od gier, przy czym zastosowała stawkę 180 euro od gier urządzanych na każdym automacie. Kwota zobowiązania w podatku od gier wyliczona przez podatnika wyniosła 7.595 zł.

1.3. Organ podatkowy pierwszej instancji powołaną na wstępie decyzją określił zobowiązanie w podatku od gier z tytułu użytkowania 10 szt. automatów o niskich wygranych za sierpień 2013r. w wysokości 20.000 zł, stosując stawkę w wysokości 2.000 zł. od gier urządzanych na każdym automacie na podstawie art. 139 § 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009r. Nr 201 poz. 1540 ze zm.; dalej: u.g.h.).

1.4. Na skutek wniesionego odwołania, organ podatkowy drugiej instancji utrzymał w mocy powołaną na wstępie decyzję organu podatkowego pierwszej instancji i wyjaśnił, że art. 139 ust. 1 u.g.h. jest przepisem o charakterze typowo fiskalnym, a nie przepisem o charakterze technicznym, w związku z czym nie podlega obowiązkowi notyfikacji. Zaniechanie notyfikacji przepisów technicznych nie daje podstawy do odmowy stosowania przepisów prawa krajowego, niewymagających notyfikacji tylko z tego względu, że zostały zamieszczone w jednym akcie prawnym. Dlatego też art. 139 ust. 1 u.g.h. może stanowić podstawę określenia wysokości zobowiązania podatkowego. Powołano się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TS) Fortuna i inni, C-213/11, C-214/11 i C-217/11, EU:C:2012:495 i zauważono, że dotyczył on zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o nich wygranych.