Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. I SA/Wr 432/14

Z uwagi na szczególne okoliczności przedmiotowej sprawy Sąd jest przeciwny takiemu dokonywaniu wykładni przepisów art. 89 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym, która poprzez drobiazgowe ich przestrzeganie bez wnikania w ich treść i znaczenie prowadzi do ewidentnej niesprawiedliwości - summum ius summum iniuria (zbyt szczegółowe (bezwzględne) przestrzeganie prawa staje się przyczyną największej krzywdy) polegającej na zastosowaniu stawki sankcyjnej przewidzianej w art. 89 ust. 16 ustawy o podatku akcyzowym. Nie ma bowiem powodu aby w przedmiotowej sprawie formalność prawa prowadziła do formalistycznego sposobu jego stosowania.

Teza urzędowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anetta Chołuj, Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Ewelina Bedyńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za grudzień 2010 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że decyzja uchylona w pkt. I. nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Dyrektora Izby Celnej we W. na rzecz skarżącej kwotę 1419 (tysiąc czterysta dziewiętnaście) zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Celnej we W. (dalej: organ odwoławczy/ organ podatkowy drugiej instancji) z dnia [...] nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w L. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia M. P. (dalej: podatnik/ skarżąca) zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za grudzień 2010r. w wysokości 5.029 zł.

1.2. Z uzasadnienia decyzji organu podatkowego pierwszej instancji wynika, że podatnik w miesiącu grudniu 2011r. sprzedał 3.360 litrów oleju napędowego grzewczego. Każda sprzedaż została udokumentowana fakturą VAT oraz paragonem z kasy rejestrującej sprzedaż. Ponadto w przypadku każdej sprzedaży oleju opałowego podatnik pobrał od kupujących oświadczenia o przeznaczeniu nabywanego oleju. Jednocześnie ustalono, że pobrane przez podatnika oświadczenia zawierały braki formalne i nie spełniały wymogów przewidzianych w art. 89 ust. 6 i 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2008r. Nr 3, poz. 11 ze zm.; dalej: u.p.a.). Powołując się na treść art. 1 ust. 1, art. 10 ust. 1 i 9, art. 13 ust. 1, art. 21 ust. 1, art. 88 ust. 1, art. 89 ust. 1 pkt 9, art. 89 ust. 5 pkt 1, art. 89 ust. 6, art. 89 ust. 8, art. 89 ust. 14, art. 89 ust. 15 pkt 1 i art. 89 ust. 16 u.p.a. wskazano, że oświadczenia nabywców - - podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wymienione w pozycjach 1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 14, 15, 16, 17 tabeli sporządzonej w uzasadnieniu decyzji posiadają następujące braki: brak czytelnego podpisu; brak typu/ rodzaju urządzeń grzewczych; brak dokładnego adresu urządzeń grzewczych, ilość urządzeń grzewczych, brak kodu miejscowości gdzie znajduje się urządzenie grzewcze, brak miejsca złożenia oświadczenia.