Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 lipca 2014 r., sygn. III SA/Po 225/14

Dnia 3 lipca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Fornalik (spr.) Sędziowie WSA Beata Sokołowska WSA Mirella Ławniczak Protokolant: st.sekr.sąd. Izabela Kaczmarczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2014 roku przy udziale sprawy ze skargi JG na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia [...] grudnia 2013r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2009 r., sygn. akt [...], wydanym w przedmiocie egzekucji z nieruchomości, Sąd Rejonowy w P., przysądził na rzecz JG prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w P., przy ulicy [...], o powierzchni [...] ha wraz z prawem własności obiektów budowlanych znajdujących się na tej nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w P. prowadzi księgę wieczystą Nr [...], za cenę [...] zł. Postanowienie to uprawomocniło się z dniem [...] lutego 2010 r..

Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...], wszczął z urzędu postępowanie podatkowe wobec Skarżącego w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych, od powyższego nabycia.

Pismem z dnia [...] marca 2013 r., nr [...], JG został wezwany do udzielenia informacji odnośnie wartości obiektów budowlanych znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości.

W udzielonej przez niego odpowiedzi z dnia [...] marca 2013 r., reprezentowany przez adwokata stwierdził, że obiekty budowlane znajdujące się na tej nieruchomości nie przedstawiają żadnej wartości. Jednocześnie wskazał, że jego zdaniem, umowy sprzedaży rzeczy (w istocie zbycie prawa do rzeczy) w postępowaniu egzekucyjnym lub upadłościowym nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, a zatem użytkowanie wieczyste jako prawo zbywalne, jednocześnie dotyczące rzeczy - nieruchomości, powinno stać się przedmiotem ustawowego zwolnienia od podatku. W tej sytuacji brak jest zatem podstaw do naliczania podatku od czynności cywilnoprawnych.