Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 lipca 2014 r., sygn. I SA/Wr 1832/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Lucyna Barańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 lipca 2014 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. wraz z odsetkami za zwłokę oraz zaległości z tytułu odsetek za zwłokę od nieuiszczonych zaliczek na ten podatek I. oddala skargę; II. zasądza na rzecz pełnomocnika strony skarżącej, radcy prawnego M. W., wynagrodzenie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej na zasadzie prawa pomocy przed sądem pierwszej instancji, w kwocie 295,20 (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym 23 % podatek od towarów i usług.

Uzasadnienie

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy jn.

Skarżoną decyzją z [...] lipca 2013 r. (nr [...]), Dyrektor Izby Skarbowej we W. (dalej: Dyrektor IS), po rozpatrzeniu odwołania T. K. (dalej: podatniczka, strona, skarżąca), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ś. (dalej: Naczelnik US) z dnia [...] kwietnia 2013 r. (nr [...]) w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. ([...] zł) wraz

z odsetkami za zwłokę ([...] zł) oraz odsetek za zwłokę od nieuiszczonych zaliczek na ten podatek (łącznie [...] zł). Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazał art. 233 § 1 pkt 1 oraz art. 67a § 1 pkt 3 i art. 67b § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - dalej: O.p.).

Z akt sprawy wynika, że strona wystąpiła z wnioskiem o umorzenie zaległości podatkowych, powstałych w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Brak możliwości uregulowania zaległości tłumaczyła m.in. trudną sytuacją finansową, niesolidnością klientów, orzeczeniem wobec niej zakazu prowadzenia działalności gospodarczej. Do wniosku strona załączyła obszerną dokumentację. Następnie strona uzupełniła wniosek i doprecyzowała zakres żądania oraz złożyła formularz informacji niezbędny przy ubieganiu się o pomoc de minimis (dodatkowo wskazała wierzytelności posiadane wobec kontrahentów/klientów).