Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 1 października 2014 r., sygn. II SA/Bd 616/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Włodarska Sędzia WSA Anna Klotz (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Kloska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 1 października 2014 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...], działający z upoważnienia Prezydenta Miasta W., Dyrektor Wydziału Spraw Obywatelskich, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.) po przeprowadzeniu na wniosek W. G. postępowania wyjaśniającego o wymeldowanie J. G. orzekł o wymeldowaniu J. G. z pobytu stałego z lokalu położonego we W. przy ul. P.

W uzasadnieniu organ wskazał, że w myśl art. 15 ust. 2 powołanej ustawy, organ gminy wydaje na wniosek właściciela lub innego podmiotu dysponującego tytułem prawnym do lokalu lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się. Zgodnie zaś z art. 10 ust. 2 ustawy, zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu w tym lokalu. Jednocześnie art. 6 ust. 1 określa, że pobytem stałym jest zamieszkiwanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Nie wystarczy sama wola strony, wola bowiem musi występować łącznie z faktycznym przebywaniem w miejscu zameldowania. Tu powinny być skoncentrowane wszystkie codzienne sprawy, gdzie osoba przebywa, nocuje, wypoczywa i prowadzi gospodarstwo domowe. Ewidencja ludności służy zbieraniu informacji w zakresie danych o miejscu zamieszkiwania i pobytu osób, a więc rejestracji stanu faktycznego, a nie prawnego. Nie jest ona formą kontroli legalności zamieszkiwania i pobytu. Postępowanie dowodowe zatem ogranicza się wyłącznie do ustalenia faktu zamieszkiwania.