Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 listopada 2014 r., sygn. I SA/Po 248/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont (spr.) Sędzia WSA Karol Pawlicki Protokolant: ref. staż. Karolina Samolczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2014 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej w [...] decyzją z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...] działając na podstawie art. 207, art. 210 § 1 i § 4 oraz art. 247 § 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) - dalej: "O.p." po rozpatrzeniu wniosku "X" Sp. z o.o. z siedzibą w [...] ( dalej: "spółka", "skarżąca") odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] kwietnia 2013 r. Dyrektora Izby Celnej w [...] nr [...], którą utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] listopada 2012 r. w przedmiocie odmowy przedłużenia zezwolenia Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] grudnia 2006 r., nr [...] na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie woj. wielkopolskiego.

Z uzasadnienia decyzji wynika, że spółka wniosek oparła na art. 247 § 1 pkt 2 i pkt 3 O.p. uznając, że organ celny nie miał prawa odmówić przedłużenia zezwolenia na podstawie art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 201, poz. 1540 ze zmianami) - dalej: "u.g.h", który w ocenie spółki jest bezskuteczny prawnie. Ponadto w opinii spółki organ celny nie wykonał obowiązku administracji, poprzez nieuwzględnienie w sprawie wytycznych Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej - dalej: "TSUE", i to pomimo że wyrok z dnia 19 lipca 2012 r. w połączonych sprawach C-213/11 i C-214/11 wydany został przed rozstrzygnięciem organu. Dyrektor Izby Celnej powyższą decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, prezentując odmienne stanowisko niż spółka.