Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. IV SA/Wa 1836/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Sędziowie sędzia WSA Beata Sobocha, sędzia WSA Teresa Zyglewska, Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2014 r. sprawy ze skargi Skarbu Państwa Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo [...] na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postepowania oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska po rozpatrzeniu odwołania Nadleśnictwa D., od decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w R. z dnia [...] czerwca 2014 r., znak: [...], umarzającej postępowanie w sprawie wydania zezwolenia na odstępstwo od zakazu pozyskiwania, niszczenia lub umyślnego uszkadzania roślin oraz grzybów na terenie rezerwatu przyrody L., wszczętego na wniosek Nadleśnictwa D. z dnia [...] lutego 2013 r., znak: [...] w sprawie zgody na odstąpienie od ww. zakazu obowiązującego w granicach rezerwatu przyrody utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że nawet w przypadku rozpatrzenia sprawy przez RDOŚ w R. w drodze decyzji załatwiającej sprawę co do jej istoty, żądanie strony należałoby uznać za bezzasadne, gdyż nie spełnia ono przesłanki określonej w art. 15 ust. 5 ustawy o ochronie przyrody, umożliwiającej wydanie zezwolenia. Należy bowiem stwierdzić, iż stosownie do ww. przepisu regionalny dyrektor ochrony środowiska może zezwolić na obszarze rezerwatu przyrody na odstępstwa od zakazów, o których mowa w ust. 1, w przypadku spełnienia dwóch przesłanek. Wnioskowane działania nie spełniają pierwszej z cytowanych przesłanek, tak więc, nie byłoby możliwe wydanie zezwolenia przez RDOŚ w R.. Zarówno w przypadku decyzji umarzającej postępowanie, jak również załatwiającej sprawę co do jej istoty, faktyczny skutek dla Wnioskodawcy byłby analogiczny, tj. brak możliwości realizacji działań ujętych we wniosku.