Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 2 grudnia 2014 r., sygn. II SA/Gd 499/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Tamara Dziełakowska, Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Maria Flisikowska, po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 19 listopada 2014 r. sprawy ze skargi M. F. i E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 19 maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej doprowadzenia budynku do stanu używalności 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego solidarnie na rzecz skarżących M. F. i E. S. kwotę 474,00 zł (czterysta siedemdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z 19 maja 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję własną z 30 kwietnia 2013 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji - orzeczenia Prezydium Miejskiej Rady Narodowej z 27 sierpnia 1968 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia, że budynek położony w Gdańsku przy ul. E. 10/11 został doprowadzony przez Spółdzielnię "[...]" Oddział w G. do stanu używalności wskutek gruntownej naprawy zastępczej oraz o uzyskaniu przez Wojewódzki Związek Spółdzielni Pracy - następcę prawnego Spółdzielni "[...]" - bezpłatnego prawa użytkowania nieruchomości na lat 20 od dnia 1 sierpnia 1951 r..

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej jest wyjątkiem od ogólnej zasady stabilności decyzji, o której mowa w art. 16 k.p.a. i powinno być stosowane jedynie w przypadku, gdy decyzja dotknięta jest w sposób niewątpliwy jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a.. W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji organ ma obowiązek rozpatrzyć sprawę jedynie w granicach określonych w art. 156 § 1 k.p.a., tzn. nie może rozpatrywać sprawy co do jej istoty tak jak w postępowaniu odwoławczym. W konsekwencji nie ma możliwości poczynienia uzupełniających ustaleń faktycznych, ponieważ przedmiotem postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności nie jest ponowne rozpoznanie i rozstrzygnięcie sprawy, która była już rozstrzygnięte kwestionowaną decyzją ostateczną.