Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 stycznia 2015 r., sygn. I SA/Gd 1250/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędziowie Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Jarecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 14 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi ,,A" Sp. z o.o na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 23 lipca 2014 r. nr [....] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

W zeznaniu CIT-8 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2008 r. "A" Sp. z o. o. (dalej w skrócie zwana Spółką) wykazała przychody w kwocie [...] zł, koszty uzyskania przychodów w wysokości [...] zł oraz dochód w kwocie [...] zł i podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości [...] zł.

Następnie w korektach zeznania CIT-8 za 2008 r. złożonych w dniu 03.07.2009r. i w dniu 10.07.2009r. Spółka wykazała przychody w kwocie [...] zł, koszty uzyskania tych przychodów w wysokości [...] zł oraz dochód w kwocie [...] zł i podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości [...] zł.

W dniu 27 marca 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego wydał decyzję, którą określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. w kwocie [...] zł. Organ pierwszej instancji uznał, że Spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę [...] zł, zaliczając do kosztów kwoty wynikające z faktur wystawionych przez P.P. oraz przez P.B.

Po rozpoznaniu wniesionego przez Spółkę odwołania decyzją z dnia 12 lipca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.

Organ odwoławczy uznał, że prawidłowo zakwestionowano prawo Spółki do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków, które były dokumentowane fakturami wystawionymi przez P.P. i P.B. Organ zwrócił w szczególności uwagę na to, że wykonania usług prawnych przez P.P. nie potwierdzają zeznania tej osoby, albowiem z uwagi na istniejące w nich sprzeczności nie można było ich uznać za wiarygodny dowód w sprawie. Organ wskazał także, iż dowodów mogących świadczyć o wykonaniu usług nie przedstawiła sama Spółka. Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej zwrócił uwagę na fakt, że pomimo twierdzeń o gotówkowej formie regulowania należności za usługi, które miał świadczyć P.P., Spółka nie przedłożyła dowodów (dowodów KW, dowodów KP wystawionych przez kontrahenta, czy pokwitowań zapłaty), które potwierdzałyby dokonanie zapłaty w tej formie. Fakt dokonywania płatności za usługi, które miały być świadczone przez P.P., nie potwierdziły także wyciągi z konta bankowego Spółki, jak i zapisy na kontach "B" oraz "C".