Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. I SA/Po 824/14

Dnia 15 stycznia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dominik Mączyński Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz (spr.) Protokolant: st.sekr.sąd. Izabela Kaczmarczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2015 roku sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania zmiany zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Po 824/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...], po rozpoznaniu wniosku F. Sp. z o.o. z siedzibą w J., Dyrektor Izby Celnej w P., w oparciu m.in. o przepis art. 135 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. z 2009 r. Nr 201, poz. 1540 ze zmianami), odmówił spółce zmiany zezwolenia Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia [...] nr [...] na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych, polegającej na zastąpieniu dotychczasowych trzech punktów gier, objętych zezwoleniem w wykazie punktów pod pozycjami nr [...],[...],[...] nowymi punktami wskazanymi we wniosku.

Od powyższej decyzji Spółka złożyła odwołanie, po którego rozpatrzeniu, Dyrektor Izby Celnej w P. - działając jako organ odwoławczy, decyzją nr [...] z dnia [...] utrzymał w mocy wydane przez siebie wcześniej rozstrzygnięcie.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem organu celnego, spółka zaskarżyła ww. decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 791/13) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. nr [...] z dnia [...] i poprzedzająca ją decyzję nr [...] z dnia [...] Wyrok ten stał się prawomocny od dnia 09 stycznia 2014 r.

Uzasadniając motywy, którymi kierował się WSA w Poznaniu wydając ww. rozstrzygnięcie, Sąd odwołał się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11, C- 217/11 i stanął na stanowisku, że aby stwierdzić, czy art. 135 ust. 2 ustawy o grach hazardowych ma charakter przepisu technicznego, należałoby dokonać ustaleń wskazanych w tezach 37-39 z uwzględnieniem tez sformułowanych w punktach 31-34 wyroku TSUE, czego w uchylonych decyzjach organ nie zrealizował.