Wyrok WSA w Krakowie z dnia 4 marca 2015 r., sygn. II SA/Kr 18/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędziowie: WSA Paweł Darmoń WSA Aldona Gąsecka-Duda (spr.) Protokolant: Anna Balicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2015 r. sprawy ze skargi Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na uchwałę Nr XLII/663/13 Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 30 września 2013 r. w sprawie zmiany Uchwały Nr XXXIV/494/09 Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 3 lipca 2009 roku w sprawie "Programu ochrony środowiska przed hałasem dla województwa małopolskiego na lata 2009-2013". skargę oddala

Uzasadnienie

Pismem z dnia 1 grudnia 2014 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem organu, skargę na uchwałę Sejmiku Województwa Małopolskiego nr XLII/663/13 z dnia 30 września 2013 r. w sprawie zmiany uchwały nr XXXIV/494/09 Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 3 lipca 2009 r. w sprawie "Programu ochrony środowiska przed hałasem dla Województwa Małopolskiego na lata 2009 - 2013", domagając się zmiany treści załącznika wymienionego w § 1 ust. 3 tej uchwały poprzez uchylenie w całości zapisów zawartych od str. 25 do str. 92 i tabeli 1-4 "Podsumowanie działań naprawczych". Wnosił również o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania.

Skarżący zarzucał, że przedmiotowa uchwała narusza interes prawny zarządcy dróg krajowych na terenie województwa małopolskiego poprzez nałożenie nadmiernych obowiązków, nierealnych do wykonania ze względu na czasokres i brak środków budżetowych na realizację założonych w uchwale zabezpieczeń akustycznych (ekranów akustycznych i cichych nawierzchni), jak również obowiązków polegających na wykonaniu zabezpieczeń przed nadmiernym oddziaływaniem hałasu na terenach niepodlegających takim zabezpieczeniom, a przez to nieuzasadnione wydawanie środków finansowych. Zarzucał ponadto rażące naruszenie art. 80 a ustawy o samorządzie województwa poprzez nałożenie aktem prawa miejscowego obowiązków nie wynikających z opinii GDDKIA, podkreślając, że uchwalenie tego typu aktu byłoby zasadne tylko wtedy, gdyby samorząd województwa małopolskiego finansował przedmiotowe zadania.