Wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 kwietnia 2015 r., sygn. III SA/Lu 126/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom,, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Asystent sędziego Radosław Stelmasiak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], nr [...], po ponownym rozpatrzeniu sprawy K. i uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia [...], sygn. akt III SA/Lu 214/14, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., utrzymał w mocy decyzję z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek. W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), dalej jako K.p.a. oraz art. 83 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1442 ze zm.), dalej jako u.s.u.s.

Decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym sprawy.

Wnioskiem z dnia [...] (data wpływu do organu) skarżący zwrócił się o umorzenie należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Decyzją z dnia [...], nr [...], organ odmówił umorzenia składek na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres [...]; na ubezpieczenie zdrowotne za okres [...] oraz odsetek od tych składek. Decyzją z dnia [...], po ponownym rozpatrzeniu sprawy, organ utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] Na powyższą decyzję K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.

Wyrokiem z dnia [...], sygn. akt III SA/Lu 214/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił decyzję organu z dnia [...], nr [...]. W motywach wyroku sąd podkreślił, że zaskarżona decyzja została wydana bez należytego wyjaśnienia stanu faktycznego, niezgodnie z regułami postępowania zawartymi w przepisach art. 7, 77 § 1 i 80 K.p.a. Z dołączonych do skargi dokumentów wynikało bowiem, że po złożeniu przez skarżącego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy i jednocześnie przed wydaniem skarżonej decyzji, komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w C. dwoma postanowieniami z dnia [...] umorzył postępowania egzekucyjne wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Okoliczności tej organ nie wziął pod uwagę przy wydawaniu zaskarżonej decyzji. Sąd wskazał, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy, organ winien uwzględnić, że umorzone zostały dwa postępowania egzekucyjne prowadzone przez komornika sądowego i ustalić czy podstawą faktyczną umorzenia była bezskuteczność egzekucji wynikająca z braku majątku, z którego można prowadzić egzekucję lub z oczywistości, że nie uzyska się kwot przekraczających wydatki egzekucyjne w tym postępowaniu. Sąd uznał, że nie jest przekonywujące stanowisko organu, że w ustalonym stanie faktycznym nie zachodzi sytuacja przewidziana w § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz. U. z 2003 r., Nr 141, poz. 1365), dalej jako rozporządzenie w sprawie umarzania składek. Organ powinien porównać sytuacje materialną zobowiązanego z wysokością zaległej należności i wskazać dochody, które w jego ocenie są wystarczające na pokrycie zadłużenia i czy opłacenie należności z tytułu składek nie pozbawiłoby go możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych. Sąd stwierdził, że dopiero wyczerpująca i logiczna ocena istnienia lub braku przesłanek z art. 28 ust. 3 pkt 3, 5 i 6 i ust. 3a u.s.u.s. pozwoli organowi odmówić umorzenia składek (w razie braku wszystkich przesłanek) albo przejść do uznaniowego umorzenia lub odmowy umorzenia składek (jeśli któraś z przesłanek zostanie stwierdzona).