Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. II SA/Bd 1151/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) Sędziowie sędzia WSA Anna Klotz sędzia WSA Wojciech Jarzembski Protokolant starszy sekretarz sądowy Dominika Znaniecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi F. W. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w [...] z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oddala skargę.

Uzasadnienie

UZASADNIENIE:

Wnioskiem z dnia 28 kwietnia 2010 r. F. W. (skarżący) zwrócił się do Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w A. o przyznanie na rok 2010 jednolitej płatności obszarowej (JPO) do działek rolnych o łącznej powierzchni 8,16 ha oraz o przyznanie uzupełniającej płatności podstawowej (UPO) do powierzchni 6,34 ha. Przedmiotowe działki rolne położone były na czterech działkach ewidencyjnych o nr.: 37, 62, 125/4 i 170/3, w obrębie K., gmina Z.. Po pozytywnym wyniku kontroli administracyjnej wnioskowane płatności zostały mu przyznanie decyzją z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...] w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego do powierzchni zadeklarowanej.

Decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR, nr [...], uchylił powyższą decyzję oraz odmówił skarżącemu przyznania jednolitej płatności obszarowej i nałożył sankcję w wysokości 4586,65 zł potrącaną z płatności realizowanych przez ARiMR w ciągu kolejnych 3 lat kalendarzowych. Odmówił także przyznania uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni grupy upraw podstawowych i nałożył sankcję w wysokości 2074,96 zł potrącanych na tych samych warunkach.

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia, organ w dniu [...].04.2013 r. poczynił następjące ustalenia:

Do Biura Powiatowego ARiMR w Aleksandrowie Kujawskim wpłynęło pismo R. Z., w którym wskazano, że na podstawie ustnej umowy dzierżawił on od skarżącego działki ewidencyjne 62, 37 i 170/3, które były uprawiane przez R. Z. w latach 2004-2012. R. Z. wskazał także, iż nie występował o dopłaty bezpośrednie w stosunku do wskazanych działek, a wnioski były składane przez skarżącego, który tych gruntów nie uprawiał. Podobnie w przypadku działki 125/4, która przez cztery lata była wykaszana przez R. Z.. Do przedmiotowego pisma R. Z. dołączył oświadczenia świadków: M. P., P. S. oraz S. M.