Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 1 czerwca 2015 r., sygn. I SA/Rz 242/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Tomasz Smoleń Sędziowie WSA Kazimierz Włoch / spr./ SO del. Piotr Popek Protokolant sekr. sąd. Eliza Kaplita-Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 maja 2015r. sprawy ze skargi A. Z. na indywidualną interpretację Ministra Finansów z dnia [...] listopada 2014r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego - oddala skargę -

Uzasadnienie

Indywidualną interpretacją z dnia [...] listopada 2014r. Nr [...] Minister Finansów stwierdził, że stanowisko A.Z. przedstawione we wniosku z [...] sierpnia 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży nieprzetworzonych liści tytoniu podmiotowi innemu niż pośredniczący podmiot tytoniowy oraz podmiotowi niebędącemu składem podatkowym - jest nieprawidłowe.

We wniosku o wydanie interpretacji skarżący przedstawił zdarzenie przyszłe, stwierdzając że ma zamiar rozpoczęcia hurtowej i detalicznej sprzedaży na rynku krajowym nieprzetworzonych liści tytoniu klientom, którzy nie mają statusu Pośredniczącego Podmiotu Tytoniowego i nie są Składem Podatkowym. W uzupełnieniu wniosku podał, że ma status pośredniczącego podmiotu tytoniowego, nie jest producentem suszu tytoniowego, nie nabywa suszu tytoniowego od innych podmiotów a wniosek nie dotyczy suszu tytoniowego ale nieprzetworzonych liści tytoniu.

Zadał pytanie czy w świetle obowiązującego stanu prawnego Wnioskodawca może sprzedawać na rynku krajowym bez podatku akcyzowego hurtowo i detalicznie nieprzetworzone liście tytoniu klientom, którzy nie mają statusu Pośredniczącego Podmiotu Tytoniowego i nie są Składem Podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 7 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456), w szczególności art. 99a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym wprowadzający definicję suszu tytoniowego, w rozumieniu Dyrektywy 98/34/WE są przepisami technicznymi, jako regulacje pośrednio ograniczające wprowadzenie do obrotu produktów, a w szczególności przepisy wpływające na wielkość obrotu produktami i usługami za pomocą instrumentów podatkowych i mają obowiązek być Notyfikowane do Komisji Europejskiej. Skoro nie były - nie obowiązują. Wnioskodawca powołał się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE odnoszące się do niemożności stosowania przez organy państwowe przepisów technicznych, których notyfikacji zaniechano, do osób fizycznych lub prawnych, które powołują się przed nim na ten fakt.