Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn. VIII SA/Wa 88/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski /sprawozdawca/, Sędzia WSA Artur Kot, Protokolant Referent Małgorzata Domagalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi [...] Wojewódzkiego Komendanta Ochotniczych Hufców Pracy na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie dofinansowania kosztów kształcenia z tytułu przyuczenia do wykonywania określonej pracy oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem rozpoznania Sądu jest skarga [...] Wojewódzkiej Komendy Ochotniczych Hufców Pracy na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta R. w przedmiocie odmowy przyznania pracodawcy dofinansowania kosztów przyuczenia do wykonywania określonej pracy młodocianego pracownika K. D. za okres od [...] września 2011 r. do [...] czerwca 2013 r.

Do wydania przedmiotowych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2013 r. [...] Wojewódzka Komenda Ochotniczych Hufców Pracy w W. zwróciła się o dofinansowanie kosztów przyuczenia do wykonywania określonej pracy dla młodocianego pracownika K. D.

Decyzją z dnia [...] września 2014 r., znak: [...] Prezydent Miasta R. (dalej "organ I instancji") odmówił dofinansowania przedmiotowych kosztów, przywołując treść art. 37 ust. 1 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej i wskazując, że wnioskodawca, pomimo wezwania do uzupełnienia wniosku, nie przedstawił zaświadczeń dotyczących pomocy de minimis otrzymanej w roku ubiegania się oraz w okresie dwóch lat poprzedzających, ani oświadczenia o wielkości otrzymanej pomocy w tym okresie lub o jej nieotrzymaniu.

W odwołaniu [...] Wojewódzka Komenda Ochotniczych Hufców Pracy w W. (dalej także jako "[...]WK OHP") wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i podniosła, że żądanie przez organ I instancji przedłożenia dokumentów dotyczących pobranej pomocy de minimis było bezpodstawne, przedstawiając obszernie argumenty na poparcie swojego stanowiska.