Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 8 lipca 2015 r., sygn. II SA/Bd 1153/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędziowie Sędzia WSA Wojciech Jarzembski (spr.) Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Protokolant asystent sędziego Dawid Myszyński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lipca 2015 r. sprawy ze skargi F. W. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. z dnia ... 2014 r. nr ... w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oddala skargę.

Uzasadnienie

Dnia ... 2015 r. F. W. (skarżący) zwrócił się do Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w A. K. o przyznanie na rok 2008 jednolitej płatności obszarowej (JPO) do działek rolnych o łącznej powierzchni 8,24 ha oraz o przyznanie uzupełniającej płatności podstawowej (UPO) do powierzchni 6,42 ha. Przedmiotowe działki rolne położone były na czterech działkach ewidencyjnych o nr.: ..., ..., ... i ..., w obrębie K., gmina Z. Wnioskowane płatności zostały przyznanie decyzją z dnia ... 2010 r., nr ... w kwocie 4.524.94 zł. Wznowiwszy dnia ... 2013 r. postępowanie, decyzją z dnia ... 2014 r. nr ... Kierownik Biura Powiatowego ARiMR, uchylił ww. decyzję z ... 2010 r. i odmówił przyznania jednolitej płatności obszarowej uzupełniającej upraw podstawowych oraz nałożył sankcję w wysokości 4524,94 zł potrącanych z płatności realizowanych przez ARiMR w ciągu kolejnych 3 lat kalendarzowych. W uzasadnieniu wskazano, że do BP ARiMR w A. K. wpłynęło pismo R. Z., w którym wskazano, że na podstawie ustnej umowy dzierżawił on od skarżącego działki ewidencyjne ..., ... i ..., które były uprawiane przez R. Z. w latach 2004-2012. Wskazał, iż nie występował o dopłaty bezpośrednie w stosunku do wskazanych działek, a wnioski były składane przez skarżącego, który tych gruntów nie uprawiał. Podobnie w przypadku działki ..., która przez cztery lata była wykaszana przez R. Z. W związku z tym wznowiono postępowanie i ustalono, że faktycznym użytkownikiem spornych gruntów był R. Z., co skutkowało stwierdzeniem, iż skarżący nie był uprawnionym do ubiegania się o przyznanie płatności w stosunku do ww. działek chociaż skarżący jest właścicielem spornych działek, jednak tytuł prawny nie stanowi podstawy skuteczności wniosku o udzielenie płatności bezpośrednich - wnioskować o nie może rzeczywisty posiadacz gruntu rolnego. Skoro skarżący nie był rzeczywistym posiadaczem gruntów, a faktycznym ich użytkowaniem zajmował się R. Z., to tym samym skarżący był pozbawiony prawa ubiegania się o przyznanie przedmiotowych świadczeń. W związku z powyższym, stwierdzając różnicę pomiędzy powierzchnią stwierdzoną, a powierzchnią zadeklarowaną, zarówno do jednolitej płatności obszarowej, jak i uzupełniającej płatności obszarowej. Określając poziom przedeklarowania przewyższający 50%, organ odmówił płatności i nałożył na skarżącego sankcje jak w sentencji decyzji.