Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 27 października 2015 r., sygn. I SA/Bd 447/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kruppik - Świetlicka Sędzia WSA Urszula Wiśniewska (spr.) Protokolant: Referent- stażysta Aleksandra Pietruczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2015 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. w Ł. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2011 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]. Naczelnik Urzędu Skarbowego we W. określił skarżącej Spółce zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 01 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2011r. na kwotę [...] zł. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły m.in. ustalenia organu, że Spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów poprzez zaliczenie wydatków wynikających z faktur zakupu nieodzwierciedlających faktycznego przebiegu zdarzeń gospodarczych,

w których jako wystawcy figurują: Sklepy K. "D." A. D. K. z W., P.U.H. "K." Sp. z o.o. w P. oraz Przedsiębiorstwo Budowlano-Remontowe "J." H.P. z G. M..

We wniesionym odwołaniu Spółka zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 7 ust. 2 i art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 poz. 851 ze zm.) - dalej jako: "u.p.d.o.p.", poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające na pozbawieniu Spółki kwot kosztów podatkowych wynikających z faktur VAT za wykonanie na jej rzecz usług związanych z przychodami opodatkowanymi oraz naruszenie prawa procesowego tj.: art. 122, art. 187 § 1, art. 180 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015r. poz. 613) - dalej jako: "O.p.". poprzez naruszenie zasady prawdy materialnej w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, wskutek braku zebrania, a tym samym braku rozpatrzenia i wyjaśnienia całego materiału dowodowego, ograniczenie postępowania dowodowego wyłącznie do pośrednich (osobowych) źródeł dowodowych z pominięciem istniejących dowodów bezpośrednich, a także poprzez dokonanie oceny stanu faktycznego w oparciu o niepełny materiał dowodowy, a tym samym dokonanie oceny zgromadzonego materiału