Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 26 listopada 2015 r., sygn. II SA/Rz 1194/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Ewa Partyka /spr./ Sędziowie WSA Elżbieta Mazur - Selwa WSA Paweł Zaborniak Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 listopada 2015 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji -skargę oddala-

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A. Sp. z o.o. z/s w [.] (dalej: Spółka) jest decyzja Dyrektora Izby Celnej w [.] z dnia [.] czerwca 2014 r. nr [.] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji, którą wydano po wznowieniu postępowania w następujących okolicznościach sprawy:

Decyzją z dnia [.] lutego 2010 r. nr [.] Dyrektor Izby Celnej w [.] odmówił Spółce zmiany decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w [.] z dnia [.] września 2009 r. nr [.] o zezwoleniu na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa [...] w zakresie dwóch miejsc lokalizacji automatu objętych wnioskiem z dnia 27 listopada 2009 r. Po rozpatrzeniu odwołania Spółki została ona utrzymana w mocy przez Dyrektora Izby Celnej decyzją z dnia [.] maja 2010 r. nr [.]. Skarga na ostatnio wymienione rozstrzygnięcie została odrzucona prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 4 października 2010 r. sygn. II SA/Rz 675/10.

W podaniu z dnia 1 października 2012 r., powołując się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. wydany w połączonych sprawach C-213/11, C-214/1 i C-217/11, opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 29 września 2012 r., Spółka zwróciła się do Dyrektora Izby Celnej o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ww. decyzjami, stosownie do art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej.

Postanowieniem z dnia [.] października 2012 r. nr [.], Dyrektor Izby Celnej wznowił postępowanie w sprawie zakończonej decyzją z dnia [.] maja 2010 r. Z kolei decyzją z dnia [.] kwietnia 2014 r. nr [.] stwierdził - w punkcie 1 - istnienie przesłanki wznowienia określonej w art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej, a w punkcie 2 odmówił uchylenia własnej decyzji z dnia [.] maja 2010 utrzymującej decyzję z dnia [.] lutego 2010 r. z tego powodu, że na skutek ponownego rozpatrzenia sprawy mogłaby zostać wydana decyzja odpowiadająca dotychczasowemu rozstrzygnięciu.