Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 grudnia 2015 r., sygn. III SA/Lu 187/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom,, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Dorota Winiarczyk - Ożóg, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi F. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia zezwolenia w części dotyczącej punktu gier oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do sądu decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r., Nr [...], Dyrektor Izby Celnej w [...], po rozpatrzeniu odwołania F. spółki z o.o. z siedzibą w [...], utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] listopada 2014 r., Nr [...], stwierdzającą wygaśnięcie zezwolenia Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] sierpnia 2009 r., [...], w części dotyczącej punktu gier w pozycji nr 117 załącznika nr 1.

Decyzja została wydana w następującym stanie sprawy:

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w [...] przedłużył udzielone spółce F. zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa [...] do dnia 2 września 2015 r. W załączniku nr 1 do decyzji wymieniono miejsca, w których zlokalizowane są punkty do gier na automatach o niskich wygranych. Pod pozycją nr 117 wskazano punkt gier: Sklep [...].

Decyzją z dnia [...] listopada 2014 r. Dyrektor Izby Celnej w [...] stwierdził wygaśnięcie zezwolenia Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] sierpnia 2009 r. w części dotyczącej punktu gier w pozycji nr 117 załącznika nr 1.

W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wskazał, że Spółka nie rozpoczęła działalności w ww. punkcie gier w terminie określonym w decyzji z [...] sierpnia 2009 r., tj. do dnia 3 września 2009 r. Zgodnie z art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.; dalej: u.g.h.), w przypadku nierozpoczęcia działalności w terminie określonym w koncesji lub zezwoleniu, koncesja lub zezwolenie wygasają w całości lub w części, w której nie podjęto działalności. Ponadto podstawą stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia jest też art. 258 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej (stosowany w zw. z art. 8 u.g.h.), zgodnie z którym organ podatkowy, który wydał decyzję w pierwszej instancji, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez stronę określonego warunku, a strona nie dopełniła tego warunku