Wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 stycznia 2016 r., sygn. III SA/Lu 893/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Robert Hałabis, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Kowalczyk, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Protokolant Sekretarz sądowy Beata Skubis-Kawczyńska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 19 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi A. M. Spółki jawnej z siedzibą w K. D. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do sądu decyzją z dnia [...] maja 2015 r., znak: [...], Główny Inspektor Transportu Drogowego, po rozpatrzeniu odwołania "A." M. sp. j., utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...], w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.

Decyzja została wydana w następującym stanie sprawy:

W styczniu 2014 r. funkcjonariusze Inspekcji Transportu Drogowego przeprowadzili kontrolę przedsiębiorcy "A." M. sp. j., obejmującą okres od 1 września do 30 listopada 2013 r. Na podstawie ustaleń kontroli, ujawnionych w protokole z 20 stycznia 2014 r., [...] WITD wszczął postępowanie wobec przedsiębiorcy, a po jego przeprowadzeniu decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. nałożył karę pieniężną w wysokości 15.000 zł za naruszenia przepisów o transporcie drogowym, w postaci: przekroczenia całkowitego czasu prowadzenia pojazdu w ciągu dwóch kolejnych tygodni; nieokazania podczas kontroli w przedsiębiorstwie wykresówki, danych z karty kierowcy, z tachografu cyfrowego lub dokumentu potwierdzającego fakt nieprowadzenia pojazdu; naruszenie obowiązku wczytywania danych z karty pojazdu. Z uwagi na liczbę zatrudnionych kierowców w Spółce, wysokość kary ograniczono do maksymalnej przewidzianej prawem granicy 15.000 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca Spółka zarzuciła wadliwe nałożenie kary za nieokazanie wykresówki, danych z karty kierowcy, z tachografu cyfrowego lub dokumentu potwierdzającego fakt nieprowadzenia pojazdu, Podniosła, że pojazd, którego dotyczyła kara nie jest własnością Spółki, lecz obsługuje wyłącznie gospodarstwo rolne D. M., wspólnika Spółki.