Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 9 lutego 2016 r., sygn. II SA/Ol 1419/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak - Sikora (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2016r. sprawy ze skargi Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]"., Nr "[...]" w przedmiocie sporządzenia przeglądu ekologicznego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]", znak. "[...]" Naczelnik Wydziału Środowiska, Rolnictwa i Leśnictwa Starostwa Powiatowego, działając z upoważnienia Starosty (dalej jako: "organ I instancji"), na podstawie art. 237, art. 239 ust. 1, art. 241 i art. 241a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 1232 ze zm., dalej jako: "u.p.o.ś."). zobowiązał Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad (dalej jako: "skarżąca" lub "GDDKiA") - jako zarządzającego drogą krajową nr "[...]", do sporządzenia i przedłożenia przeglądu ekologicznego w zakresie oddziaływania na środowisko akustyczne fragmentu tej instalacji, tj. części znajdującej się w obrębie terenu zabudowanego miejscowości Z., gm. P. W pkt 2 sentencji decyzji organ zawarł wskazania, które powinien zawierać przedmiotowy przegląd ekologiczny.

Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że pismem z dnia 8 września 2014r. Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska (dalej WIOŚ) zawiadomił organ I instancji, że w związku ze skargą mieszkańców miejscowości Z., dokonał pomiaru poziomów hałasu komunikacyjnego na odcinku drogi krajowej nr "[...]", przebiegającej przez tę miejscowość. Wyniki dokonanych pomiarów hałasu wskazywały na przekroczenie dopuszczalnych norm hałasu na badanym terenie. Zwrócono uwagę, że nie można oprzeć się wprost na tych badaniach, gdyż laboratorium to nie posiada stosownej akredytacji. W celu potwierdzenia przekroczenia na wskazanym odcinku drogi obowiązujących norm hałasu, organ I instancji powołał biegłego - Laboratorium Higieny Pracy s.c. (nr akredytacji PCA 1337). Po przeprowadzeniu w dniu 22 lipca 2015r. pomiarów emisji hałasu wytwarzanego podczas eksploatacji drogi, biegły stwierdził przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu w porze dnia o 1,6 dB i porze nocy 6,4 dB powyżej dopuszczalnej normy hałasu. Organ I instancji argumentował dalej, że wieś Z. jest to zabytkowa, malowniczo położona miejscowość nad jeziorem M. na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego, w obszarze chronionym Natura 2000. Wieś ta to typowa dla regionu ulicówka ze zabytkowymi domami położonymi bezpośrednio lub w niewielkiej odległości od jezdni, co bardzo zawęża zakres możliwych do zastosowania typowych zabezpieczeń ograniczających hałas. Droga krajowa nr "[...]" przebiegająca przez tę wieś od chwili zakończenia remontu mostu pomiędzy jeziorem M. i U. stała się trasą bardzo intensywnie użytkowaną przez samochody ciężarowe. Od dłuższego czasu do organu docierały telefoniczne skargi mieszkańców oraz turystów na znaczny hałas komunikacyjny w tej miejscowości. Organ wyjaśnił też, że badania będące podstawą wydania opinii przez biegłego, wykonane zostały zgodnie z wymogami PCA w miejscu wskazanym przez organ