Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 30 marca 2016 r., sygn. II SA/Gd 682/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Diana Wojtowicz po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2016 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi J. C. na uchwałę Rady Miejskiej w Lęborku z dnia 2 grudnia 2008 r., nr XXIX/311/2008 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego śródmieścia Lęborka oddala skargę.

Uzasadnienie

J. C. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Nr [...] Rady Miejskiej z dnia 2 grudnia 2008 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego śródmieścia L.

Z uzasadnienia powyższej skargi wynika, że skarżący jest właścicielem nieruchomości obejmującej dwie działki: o nr [...] - niezabudowaną i posiadającą dostęp do drogi publicznej oraz o nr [...] - drogę wewnętrzną. Nieruchomości te w kwestionowanym znajdują się w jednostce oznaczonej symbolem 9.MC.18, która przewiduje przeznaczenie objętych nią nieruchomości na tereny zabudowy mieszkaniowej i usługowej. Skarżący wskazał na postanowienia § 33 ust. 1 pkt 1 uchwały planistycznej, zgodnie z którymi na całym terenie obowiązuje lokalizacja funkcji usługowych i mieszkaniowych z niezbędnymi urządzeniami infrastruktury technicznej z parkingami dla samochodów osobowych i zielenią, przy czym wymóg odnośnie miejsc parkingowych polega na zapewnieniu 1 miejsca na 1 mieszkanie, 1 miejsce na 3 zatrudnionych, 1 miejsce na 40 m2, ze zwolnieniem z zapewnienia miejsc postojowych lokali usługowych o powierzchni użytkowej do 50 m2. Skarżący wyjaśnił, że zamierza zagospodarować nieruchomość, stanowiącą przedmiot jego własności poprzez wybudowanie na niej budynku wielokondygnacyjnego z lokalami usługowymi, co nie pozostaje w kolizji z ustaleniami planu, jednakże ustalenie wymogów związanych z miejscami parkingowymi powoduje, iż realizacja tej inwestycji w zamierzonym kształcie i przy określonych założeniach ekonomicznych inwestora będzie nie tylko trudna, ale wręcz niemożliwa do wykonania. Zastosowanie bowiem w powyższych przepisach automatyzmu polegającego na powiązaniu ilości miejsc parkingowych z funkcją terenu powoduje, iż kwestie miejsc parkowania na przedmiotowej działce dominują nad pozostałymi, a co najbardziej istotne - w nieuzasadniony sposób ograniczają one właściciela nieruchomości, a zarazem inwestora w jego zamierzeniu. Skarżący wskazał, że zmuszony jest uwzględnić kwestię miejsc parkingowych planując ilość lokali w przyszłym budynku, ich rozmiar. Skarżący zakwestionował wymóg 1 miejsca parkingowego na 3 zatrudnionych wskazując, że planuje on wybudowanie kamienicy o powierzchni użytkowej 750 m2, a nie placówki handlowej.