Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 marca 2016 r., sygn. II SA/Po 323/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędzia WSA Izabela Paluszyńska (spr.) Protokolant ref. stażysta Edyta Rurarz - Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2016 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2015r. Nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań oddala skargę

Uzasadnienie

Dnia 05 sierpnia 2014 r. do Urzędu Miasta [...] wpłynął wniosek K. M. (dalej jako Inwestor) o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla planowanego przedsięwzięcia polegającego na hodowli bydła w projektowanym budynku o obsadzie (zdolności produkcyjnej) do 109,75 DJP, w [...].

Burmistrz [...] w dniu [...] grudnia 2014 r. wydał decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, nr [...], wskazując na art. 71 ust. 1 i ust. 2 pkt 2, art. 75 ust. 1 pkt 4, art. 84, art. 85 ust. 1, art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r., poz. 1235 z późn. zm., dalej jako u.u.i.o.ś., ustawa środowiskowa), w związku z art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm., obecnie Dz. U. z 2016 r. poz. 23, dalej jako K.p.a.). Burmistrz w decyzji stwierdził brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko i podał, że charakterystyka przedsięwzięcia stanowi załącznik do decyzji.

Uzasadniając decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach Burmistrz podał, że zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 102 rozporządzenia Rady Ministrów z 9 listopada 2010 roku w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2010 r., Nr 213, poz. 1397 z późn.zm., obecnie Dz. U. z 2016 r. poz. 71 dalej jako Rozporządzenie) chów lub hodowla zwierząt, inne niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt 51, w liczbie nie mniejszej niż 60 dużych jednostek przeliczeniowych inwentarza (DJP) zostało zaliczone do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, dla których raport może być wymagany.