Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 5 kwietnia 2016 r., sygn. II SA/Bd 1029/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Wichrowski Sędziowie: sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Agnieszka Jagiełłowicz po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] z dnia [...] 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynami gry oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., nr [...], Naczelnik Urzędu Celnego w T. wymierzył spółce T. (skarżącej spółce), karę pieniężną w wysokości [...] zł z tytułu urządzania gier na automacie o nazwie [...] nr [...] poza kasynem gry, tj. w lokalu [...]. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że w wyniku przeprowadzonej przez funkcjonariuszy Referatu Dozoru Urzędu Celnego w T. w dniu [...] r. kontroli przestrzegania przepisów regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych ujawniono w określonym wyżej lokalu automat do gier [...] nr [...]. Przeprowadzono eksperyment, polegający na doświadczalnym odtworzeniu przebiegu dostępnych gier. Kontrolujący stwierdzili, że gry urządzane na elektronicznym automacie mają charakter komercyjny (udział w grze jest odpłatny) i losowy, gdyż tempo obrotu bębnów, a w konsekwencji szybkość przesuwania się umieszczonych na nich symboli graficznych wykracza poza dostępną ludzkiemu oku możliwość percepcji i rejestracji obrazu, co niemożliwym czyni wytypowanie pożądanego układu symboli, a tym samym, również kształtowania wyniku gry w zależności od stopnia manualnej sprawności gracza, poziomu jego doświadczenia, umiejętności, spostrzegawczości i refleksu. Organ poddał analizie dodatkowy dowód w postaci opinii sporządzonej przez powołanego w toku prowadzonego równolegle postępowania karnoskarbowego biegłego sądowego przy Sądzie Okręgowym w C., który stwierdził, że na przedmiotowym automacie urządzane były gry, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 r., nr 201, poz. 1540 ze zm.), zwanej dalej: "u.g.h.". Ustalono też, że przedmiotowe urządzenie umożliwia uzyskanie wygranych rzeczowych w postaci punktów umożliwiających jej dalszą kontynuację, które można zamienić na wygraną pieniężną wypłacaną przez urządzenie do przeznaczonej do tego rynny. Na podstawie powyższego organ wskazał, że na przedmiotowych automatach urządzane były gry o cechach określonych w definicji zamieszczonej w art. 2 ust. 3 i art. 2 ust. 5 u.g.h.; w dalszej części uzasadnienia organ zakwalifikował urządzane gry jako gry na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 u.g.h. Jak stwierdził, skarżąca spółka nie posiadała w dniu kontroli zezwolenia na działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz gier na automatach urządzanych w salonach gier, ani też koncesji na prowadzenie kasyna gry. Ustalono ponadto, że działalność w przedmiocie urządzania gier prowadzona była poza kasynem gry, zaś urządzającym gry była skarżąca spółka, która jest w przedmiotowej sprawie podmiotem urządzającym gry poza kasynem gry w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy. Z uwagi na fakt, że podstawą do nałożenia kary pieniężnej na spółkę stanowiła ustawa o grach hazardowych, organ dokonał analizy charakteru przepisów zawartych w u.g.h., stwierdzając ich nietechniczny charakter, a w związku z tym konieczność ich zastosowania w rozpoznawanej sprawie.