Wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 kwietnia 2016 r., sygn. III SA/Kr 1019/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Maria Zawadzka Sędziowie WSA Janusz Bociąga WSA Barbara Pasternak (spr.) Protokolant starszy referent Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Wojewody z dnia 15 czerwca 2015r. nr [ ] w przedmiocie odmowy wymeldowania skargę oddala

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta i Gminy decyzją z dnia [...] 2015 r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. nr 217, poz. 1427 ze zm.) w związku z art. 104 kpa, odmówił wymeldowania M. P. z pobytu stałego z adresu: B, gm. W.

Organ I instancji wskazał, że postępowanie administracyjne dotyczące wymeldowania M. P. zostało wszczęte na wniosek J. J., a prawo własności spornego lokalu ustalono na podstawie odpisu księgi wieczystej z dnia 1 września 2014 r. Burmistrz przedstawił treść wyjaśnień M. P. oraz J. J. Następnie zrelacjonował zeznania świadków B. W., W. P., B. P., B., J. K., R. J. oraz M. O. i uznał, że na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie można jednoznacznie stwierdzić, że nastąpiło trwałe i dobrowolne opuszczenie miejsca pobytu stałego przez M. P., który nie zrezygnował z przebywania w miejscu pobytu stałego, a jego deklaracja powrotu do domu pod adresem B, gm. W została poparta działaniami prawnymi.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł R. P., zarzucając, że zaskarżona decyzja jest sprzeczna z art. 35 ustawy o ewidencji ludności, a jej uzasadnienie nie jest obiektywne, zawiera sprzeczności i nie wyczerpuje zebranego materiału dowodowego, np. przez pominięcie wyjaśnień świadka E. M. Odwołujący się podniósł, że M. P. na stałe wyprowadził się z przedmiotowego budynku i zamieszkał u swojej konkubiny, a rzeczy, jakie pozostawił, są spakowane i oczekują na odbiór. W odwołaniu powołano się na oświadczenie M. P., z którego wynikało, że nie widzi on możliwości wspólnego zamieszkiwania z J. J. i J. J., gdyż obawia się o swoje zdrowie i życie. Zdaniem odwołującego, się za uwzględnieniem wniosku o wymeldowanie przemawia zdrowy rozsądek i logika, bowiem oświadczenia i decyzje M. P. potwierdzają, że jego celem nie jest zamieszkanie, tylko zwrot pieniędzy.