Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Lu 1262/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Fita Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Niezgoda, Sędzia WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca) Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za poszczególne miesiące 2003 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz A. M. [...] z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]. Dyrektor Izby Celnej, po rozpatrzeniu odwołania A. M., utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] wydaną w wyniku wznowienia postępowania, odmawiającą uchylenia ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]. w przedmiocie podatku akcyzowego za poszczególne miesiące 2003 r.

Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie sprawy.

Dyrektor Izby Celnej ostateczną decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w L. z dnia 3 listopada 2004 r. określające skarżącemu zobowiązanie w podatku akcyzowym za miesiące od stycznia do listopada 2003 r. Podstawą rozstrzygnięcia stanowiły ustalenia faktyczne, zgodnie z którymi posiadane przez podatnika oświadczenia w ilości 299 sztuk o przeznaczeniu oleju opałowego na cele grzewcze nie były zgodne ze stanem rzeczywistym co do adresu zamieszkania nabywców oleju, a co do 4 oświadczeń ustalono, że jako urządzenie grzewcze wpisano agregat prądotwórczy, co wykluczyło wprost cel opałowy nabytego wyrobu.

W dniu 10 marca 2015 r. do organu wpłynął wniosek pełnomocnika skarżącego o wznowienie postepowania podatkowego. Jako podstawę prawną wznowienia wskazano art. 240 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z póź. zm.). Wnioskodawca odwołał się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego (TK) z dnia 12 lutego 2015 r., sygn. akt SK 14/12, w którym TK orzekł, że § 6 ust. 5 w związku z § 5 pkt 1, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r., oraz z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269, Nr 98, poz. 885, Nr 125, poz. 1065 i Nr 216, poz. 1829 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 780, Nr 137, poz. 1305, Nr 145, poz. 1407 i Nr 187, poz. 1828) w zakresie w jakim dotyczy przypadków nieświadomego przyjęcia przez sprzedającego oświadczenia o przeznaczeniu nabywanego oleju na cele opałowe zawierającego nieprawdziwe dane jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.