Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 maja 2016 r., sygn. I SA/Po 409/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Protokolant ref. staż. Natalia Puchalska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 maja 2016 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w [...] na rzecz skarżących kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w G., decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...], określił M. C. oraz A. C. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w kwocie [...] zł.

Na skutek odwołania skarżących Dyrektor Izby Skarbowej w P., decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...], uchylił wymienioną na wstępie decyzję organu I instancji przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wyjaśnił, że z akt sprawy wynika, że w dniu [...] maja 2010 r. i [...] grudnia 2010 r. pomiędzy M. C. a Przychodnią Lekarską "X." zawarte zostały umowy nieodpłatnego oddania żeńskich komórek jajowych. Z tytułu omawianych umów skarżącej przysługiwało ryczałtowe wynagrodzenie w kwocie [...] zł brutto. Zaznaczono, że w aktach sprawy brak jest umowy z dnia [...] grudnia 2010 r. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w P. prawidłowe określenie wysokości dochodu z danego źródła przychodu nie jest możliwe bez uprzedniego precyzyjnego ustalenia wysokości ewentualnych kosztów jego uzyskania. W tym kontekście stwierdzono, że organ podatkowy I instancji pominął powyższą kwestę, skupiając się wyłącznie na treści umów zawartych z Przychodną Lekarską "X.", w których określona została wysokość świadczenia pieniężnego wypłaconego skarżącej. Dyrektor Izby Skarbowej w P. stwierdził, że omawiana nieprawidłowość jest na tyle istotna, że nie może ona zostać naprawiona na etapie postępowania odwoławczego. Organ odwoławczy wskazał, że w toku ponownego postępowania organ podatkowy pierwszej instancji winien ustalić, czy uzyskanie spornych świadczeń pieniężnych wiązało się z poniesieniem przez stronę wydatków, stanowiących koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów podatkowy, a jeśli tak, to w jakiej wysokości. Zaznaczono również, że w toku ponownego rozpoznawania sprawy organ podatkowy I instancji winien dokonać analizy stanu faktycznego sprawy z punktu widzenia zastosowania przepisów regulujących kwestię zwolnień z opodatkowania. Mając na uwadze okoliczność, że przedmiotem spornych świadczeń był m.in. zwrot kosztów dojazdów i zakwaterowania - w ocenie organu odwoławczego - należy zwrócić uwagę na regulacje art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.