Wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 czerwca 2016 r., sygn. II SAB/Kr 82/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Bator Sędziowie: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędzia WSA Beata Łomnicka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi R.S. na bezczynność Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej w K. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej zobowiązuje Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej w K. do rozpoznania wniosku R.S. z dnia 29 lutego 2016 r. poprzez wydanie aktu lub dokonanie czynności w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. oddala wniosek o wymierzenie grzywny.

Uzasadnienie

Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K. wniósł skarżący R.S. .

Skarżący wskazał, iż skarży bezczynność w sprawie wniosku z dnia 29 lutego 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej. Zarzucił naruszenie art. 1, i art. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 2015.2058 zwanej dalej ustawą) poprzez błędne kwestionowanie prawa skarżącego do uzyskania informacji. Skarżący zarzucił również naruszenie art. 13 ustawy poprzez nieudostępnienie informacji bez nieuzasadnionej zwłoki, art. 16 ustawy poprzez niewydanie decyzji oraz art. 7 k.p.a. poprzez niepodjęcie żadnych działań zmierzających do załatwienia sprawy.

Skarżący domagał się udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem z dnia 29 lutego 2016 r., orzeczenie, iż bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wymierzenie organowi grzywny.

Skarżący wniósł o udostępnienie informacji publicznej w postaci "wszystkich odpowiedzi na skargi osadzonych w ZK i AS uznanych za zasadne lub częściowo zasadne za okres 2010-2016". Podkreślił, iż organ pismem z dnia 16 marca 2016 r. poinformował go, iż żądana informacja nie stanowi informacji publicznej. Skarżący nie zgodził się z takim stanowiskiem i podkreślił, iż nie żądał udostępnienia treści skarg lecz odpowiedzi na te skargi.