Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 12 lipca 2016 r., sygn. II SA/Rz 1617/15
1. Ustawodawca w art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (p.r.d.) wyraźnie rozróżnia warunki techniczne od wymogów w zakresie wyposażenia pojazdu, co zgodnie z zasadą zakazu wykładni per non est nie być pominięte w toku ustalania treści znaczeniowej art. 92a ust. 1 i 6 u.t.d. w związku z poz. 2.5.1 i 2.5.2 z załącznika nr 3 do ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. W związku z powyższym argumentem nie jest dopuszczalne przyjęcie, że przepis art. 66 ust. 5 p.r.d. upoważnił Ministra Infrastruktury wydającego rozporządzenie z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia do zrównania warunków technicznych z wymogami w zakresie wyposażenia oraz operowania tymi pojęciami zamiennie.
2. Nie jest dopuszczalne - w szczególnie w kontekście treści przepisów sankcjonujących zawartych w art. 92a ust. 1 i 6 w zw. z poz. nr 2.5.1 i 2.5.2 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym - wprowadzanie kategorii pojęciowej warunków technicznych sensu largo, które mają obejmować warunki techniczne sensu stricto oraz pozostałe warunki o „nietechnicznym charakterze” (wymagania w zakresie wyposażenia pojazdu).
3. Nawet jednak gdyby przyjąć, że możliwa i dopuszczalna jest wykładnia prowadząca do konstruowania warunków technicznych w szerszym rozumieniu, czyli ze względu na przeznaczenie pojazdu, to tego rodzaju podejściu sprzeciwia się treść art. 66 ust. 1 p.r.d. Przepis ten wprowadza bowiem pewien katalog celów lub funkcji, którym mają służyć warunki techniczne pojazdów. Warunki te zostały wprowadzone ze względu na konieczność ochrony wartości związanych z szeroko rozumianym bezpieczeństwem i porządkiem ruchu drogowego, spokojem i zdrowiem publicznym oraz ochroną środowiska w związku z ruchem pojazdów. W katalogu powyższych celów lub funkcji nie mieszczą się funkcje informacyjne związane z ochroną praw potencjalnych pasażerów pojazdów autobusowych komunikacji publicznej. Tym samym wymóg wyposażenia autobusu komunikacji publicznej w tablice informujące o kierunku trasy wykracza poza powyższe cele i funkcje warunków technicznych.
