Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 września 2016 r., sygn. II SA/Wa 31/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.), Sędziowie WSA Anna Mierzejewska, Stanisław Marek Pietras, Protokolant specjalista Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2016 r. sprawy ze skargi K.M. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych - oddala skargę -

Uzasadnienie

Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z [...] października 2015 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] z [...] września 2014 r., którą to decyzją odmówiono przyznania K.B. prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Jako podstawę rozstrzygnięcia organ wskazał art. 8 ust. 1 pkt 8c, art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 674 ze zm.), art. 61 i art. 65 rozporządzenia PE i Rady (EWG) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE, L 166/1 z 30 kwietnia 2004 r.) w związku z art. 11, art. 12, art. 54 i art. 56 rozporządzenia PE i Rady nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r., dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 284/1 z dnia 30 października 2009 r., § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 sierpnia 2009 r. w sprawie szczegółowego trybu przyznawania zasiłku dla bezrobotnych, stypendium i dodatku aktywizacyjnego (Dz. U. Nr 136, poz. 1118 ze zm.).

W uzasadnieniu organ podał, że K.B. przez okres 3 lat przebywała w Irlandii, tj. od 06.06.2011 r. do 08.06.2014 r. Mieszkając w Irlandii, była tam zatrudniona w okresie od 07.06.2011 r. do 04.06.2014 r. Fakt ten potwierdza dokument SED U 002, wydany przez irlandzką instytucję. Przez okres 3 lat jej centrum spraw życiowych stanowiła Irlandia, bowiem tam posiadała miejsce zamieszkania. Nadto była zatrudniona za granicą na podstawie jednej umowy o pracę na czas nieokreślony. W ocenie organu, zatrudnienie wnioskodawczyni za granicą miało charakter stały, co potwierdza czas jego trwania i fakt, że ośrodek interesów zawodowych znajdował się na terytorium Irlandii. Za granicą strona przebywała samodzielnie. Nieprzerwanie przez trzy lata. Podczas 3-letniego pobytu w Irlandii wnioskodawczyni przyjechała do Polski jeden raz na okres jednego tygodnia, okazjonalnie. Dlatego organ uznał, że pobyt K.B. w Irlandii był pobytem ciągłym. Wskazał, że w oświadczeniu z dnia 7 lipca 2014 r. strona stwierdziła, iż nie przekazywała środków finansowych do Polski. W ocenie organu, K.B., jako osoba przebywająca samodzielnie i nieprzerwanie przez 3 lata w Irlandii, gdzie prowadziła działalność zarobkową, w okresie pobytu za granicą prowadziła własne gospodarstwo domowe. Organ wyjaśnił, że jednym z kryteriów ustalenia miejsca zamieszkania, określonych w art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) 987/2009, jest czas trwania i ciągłość pobytu w obu państwach. Wskazał, że z akt sprawy wynika, iż strona nie posiada okresu zaliczanego w Polsce do świadczeń zasiłkowych. Podał, że K.B. w swoim oświadczeniu stwierdziła, iż w okresie pracy w Irlandii nie podlegała w Polsce obowiązkowi podatkowemu od dochodów uzyskanych za granicą, co oznacza, że w w/w okresie nie była ona uważana w Polsce za rezydenta do celów podatkowych. Oświadczyła również, że za granicą zamieszkiwała w wynajmowanym mieszkaniu, natomiast w Polsce posiadała zameldowanie na pobyt stały. Należy jednak zauważyć, że posiadanie w danym kraju miejsca zameldowania nie jest równoznaczne z posiadaniem w tym kraju miejsca zamieszkania. Powyższe wskazuje, że sytuacja mieszkaniowa wnioskodawczyni podczas pobytu w Irlandii była bardziej stabilna niż jej sytuacja mieszkaniowa w Polsce. Oznacza to, że jako osoba dorosła i samodzielna prowadziła w Irlandii własne gospodarstwo domowe i tam znajdowało się jej centrum interesów majątkowych. Dlatego też uznać należało uznać, że podczas pobytu za granicą K.B. miała silniejsze więzi rodzinne w Irlandii.