Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 22 grudnia 2016 r., sygn. II SA/Ol 1276/16

Ruch drogowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi J. A. na akt Starosty z dnia "[...]" w sprawie zatwierdzenia projektu zmiany organizacji ruchu oddala skargę.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że w dniu "[...]" r., na wniosek Zarządu Dróg Powiatowych, Starosta zatwierdził projekt stałej organizacji ruchu na drodze powiatowej nr 1182N oraz na drodze powiatowej nr 1928N. W opisie technicznym do tego projektu, wyjaśniono, że zmiana organizacji ruchu dotyczy wprowadzenia ograniczenia tonażu w ciągu całej drogi 1182N oraz drogi 1928N na odcinku od drogi wojewódzkiej 526 do skrzyżowania z drogą powiatową 1184N, poprzez ustawienie znaków "B-5" z oznaczeniem "18t" oznaczających zakaz wjazdu pojazdów ciężarowych przekraczających 18 ton, z tabliczką o treści "nie dotyczy autobusów, służb komunalnych i zaopatrzenia mieszkańców", w związku z wzmożonym ruchem pojazdów przewożących kruszywo. Wskazano, że nawierzchnia drogi uległa gwałtownemu pogorszeniu, wręcz zdewastowaniu. Na dołączonych zdjęciach zobrazowano występujące przełomy nawierzchni i wykruszone krawędzie jezdni. Zaznaczono, że jezdnia jest wąska. Minięcie się dwóch pojazdów - ciężarowego i osobowego jest niemożliwe. Powoduje to zjeżdżanie pojazdów na pobocze drogi, co stanowi zagrożenie dalszego łamania krawędzi jezdni.

Pismem z dnia 1 sierpnia 2016 r., J. A. wezwał Starostę do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie czynności zatwierdzenia projektu zmiany organizacji ruchu oraz usunięcie posadowionego znaku drogowego B5 z oznaczeniem 18t na odcinku między . a W. Zarzucił, że posadowienie znaków nastąpiło z pominięciem prawnie wymaganej procedury administracyjnej. Stwierdził, że w zatwierdzonym projekcie organizacji ruchu nie uzasadniono, aby wartość podana na znaku drogowym wynikała z rzeczywistej nośności drogi. Wskazał, że zatwierdzenie projektu organizacji ruchu nastąpiło z naruszeniem art. 22 Konstytucji RP, wobec ograniczenia skarżącemu możliwości prowadzenia działalności gospodarczej oraz stanowi dyskryminację bezpośrednią skarżącego (w związku z zastrzeżonym wyłączeniem), w rozumieniu art. 32 Konstytucji RP, polegającą na postawieniu go w sytuacji mniej korzystnej niż inne podmioty korzystające z drogi. Skarżący ocenił również, że zatwierdzony projekt jest niezgodny z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 roku w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz.U. z 2003 r nr 177, poz. 1729) oraz art. 8 k.p.a., gdyż przed posadowieniem znaku otrzymał decyzję administracyjną zezwalającą na utworzenie kopalni kruszyw, posiadającą drogę dojazdową wyłącznie przez obszar obowiązywania przedmiotowego znaku drogowego, przez co organ administracji publicznej uniemożliwia wykonanie uprzednio uzyskanej decyzji administracyjnej.