Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 stycznia 2017 r., sygn. I SA/Łd 907/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Anna Świderska Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Protokolant: St. sekretarz sądowy Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr znak sprawy: [...] [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zmiany umowy spółki oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. decyzją z [...] r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. z [...] r. Nr [...], odmawiającą A sp. z o.o. spółce komandytowej w Ł. stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 1.612.120 zł z tytułu zmiany umowy spółki.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że 30 czerwca 2015 r. wspólnicy spółki podjęli uchwałę w sprawie wniesienia dodatkowych wkładów. Na tej podstawie komandytariusz spółki - A Sp. z o.o. SKA z siedzibą w W. - wniósł do spółki:

a) wkład niepieniężny w postaci przysługującego mu ogółu praw i obowiązków związanych ze statusem komandytariusza w B sp. z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w Ł., o wartości 301.970.000 zł;

b) wkład niepieniężny w postaci przysługującego mu ogółu praw i obowiązków związanych ze statusem komandytariusza w spółce C sp. z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w B., o wartości 20.453.954,74 zł.

Od powyższej czynności notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 1.612.120 zł (0,5% od łącznej wartości wkładów).

W dniu 28 lipca 2015 r. spółka wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych, w kwocie 1.612.120 zł, podając jako podstawę swojego żądania: art. 75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.; dalej: O.p.), art. 1 ust. 1 lit. k, art. 4 pkt 9 oraz art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 223; dalej: u.p.c.c.), a także art. 5 ust. 1 lit. a w zw. z art. 7 ust. 2 i art. 5 ust. 1 lit. e Dyrektywy Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. Urz. UE L z 2008 r. Nr 46 poz. 11). W ocenie podatnika, krajowe regulacje przewidujące obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu podniesienia kapitału zakładowego spółki komandytowej, były niezgodne z Dyrektywą 2008/7/WE. Dyrektywa ta, podobnie jak obowiązująca wcześniej Dyrektywa 69/335, była aktem prawnym regulującym na poziomie unijnym podatek pośredni od gromadzenia kapitału. Podatnik zauważył, że art. 2 ust. 1 lit. c Dyrektywy 2008/7/WE nie wymieniał wprawdzie konkretnych typów spółek, które powinny być uznane za spółki kapitałowe, ale wskazywał cechy jakie musi posiadać podmiot, aby mógł być uznany za spółkę kapitałową w rozumieniu Dyrektywy. Zdaniem strony spółka komandytowa spełniała wskazane tam kryteria, a zatem należało ją obligatoryjnie uznać za spółkę kapitałową na potrzeby naliczania podatku kapitałowego. Podatnik zwrócił dalej uwagę na wynikający z art. 5 ust. 1 lit. e Dyrektywy 2008/7/WE obowiązek powstrzymania się przez państwa członkowskie od opodatkowania działań restrukturyzacyjnych, polegających między innymi na tzw. wymianie udziałów. Zaistniała w niniejszej sprawie sytuacja stanowiła w ocenie spółki działanie restrukturyzacyjne, o którym mowa w cytowanych przepisach. Ponadto - w ocenie podatnika - w niniejszej sprawie zastosowanie miała klauzula stand still, która wyłączała możliwość opodatkowania podatkiem kapitałowym czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej.