Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. II SA/Ol 1286/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Matczak Protokolant sekretarz sądowy Maciej Lipiński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2017 r. sprawy ze skargi J. A. na akt Marszałka w przedmiocie zatwierdzenia projektu zmiany organizacji ruchu oddala skargę.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że w dniu 25 lipca 2016 r., na wniosek Rejonu Dróg Wojewódzkich

w Elblągu, Marszałek Województwa Warmińsko-Mazurskiego zatwierdził projekt stałej organizacji ruchu na drodze wojewódzkiej nr 526. W opisie technicznym do tego projektu, wyjaśniono, że zmiana organizacji ruchu dotyczy wprowadzenia ograniczenia tonażu w ciągu drogi wojewódzkiej 526, poprzez ustawienie znaków "B-5n" z oznaczeniem "15t" oznaczających zakaz wjazdu pojazdów ciężarowych przekraczających 15 ton, z tabliczką T-22 o treści "nie dotyczy przewozu paliw i drewna, ładunków rolno-spożywczych", w związku ze wzmożonym ruchem pojazdów przewożących kruszywo. Ograniczenia powyższe zostały wprowadzone na odcinku drogi wojewódzkiej nr 526 w km 16+020 i w km 18+213. Wskazano, że nawierzchnia drogi uległa pogorszeniu, w związku ze wzmożonym ruchem pojazdów ciężarowych przewożących kruszywo na budowę drogi krajowej S7.

Pismami z dnia 29 lipca 2016 r. i 4 sierpnia 2016 r., J. A. wezwał Zarząd oraz Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie czynności zatwierdzenia projektu zmiany organizacji ruchu oraz usunięcie posadowionego znaku drogowego B5 z oznaczeniem 15t na odcinku między Bartnem, a Gołutowem. Zarzucił, że posadowienie znaków nastąpiło z pominięciem prawnie wymaganej procedury administracyjnej. Stwierdził, że w zatwierdzonym projekcie organizacji ruchu nie uzasadniono, aby wartość podana na znaku drogowym wynikała z rzeczywistej nośności drogi. Wskazał, że zatwierdzenie projektu organizacji ruchu nastąpiło z naruszeniem art. 22 Konstytucji RP, wobec ograniczenia skarżącemu możliwości prowadzenia działalności gospodarczej oraz stanowi dyskryminację bezpośrednią skarżącego (w związku z zastrzeżonym wyłączeniem), w rozumieniu art. 32 Konstytucji RP, polegającą na postawieniu go w sytuacji mniej korzystnej niż inne podmioty korzystające z drogi. Skarżący ocenił również, że zatwierdzony projekt jest niezgodny z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 roku w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz.U. z 2003 r nr 177, poz. 1729) oraz art. 8 k.p.a., gdyż przed posadowieniem znaku otrzymał decyzję administracyjną zezwalającą na utworzenie kopalni kruszyw, posiadającą drogę dojazdową wyłącznie przez obszar obowiązywania przedmiotowego znaku drogowego, przez co organ administracji publicznej uniemożliwia wykonanie uprzednio uzyskanej decyzji administracyjnej.