Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 24 kwietnia 2017 r., sygn. II SA/Gl 168/17

Ochrona środowiska

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Piotr Broda, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant Agnieszka Jurczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o. o. Sp. Komandytowa z siedzibą w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na wprowadzenie do środowiska substancji oddala skargę.

Uzasadnienie

W wyniku wniosku R.W. wszczęte zostało postępowanie w sprawie pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji produkującej podłoża pod uprawę pieczarek.

Decyzją z [...] r. nr [...]Starosta [...], odmówił udzielenia R.W. pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji produkcji podłoża pod uprawę pieczarek, eksploatowanej w P., przy ul[...].

W wyniku rozpatrzenia wniesionego przez R.W. odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z [...]r. Nr [...]utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Wymienione powyżej decyzje zostały uchylone wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 11 marca 2015 r. sygn. akt II SA/Gl 1637/14. Uchylając decyzje Sąd przyznał po części rację orzekającym w sprawie organom, potwierdzając możliwość negatywnego wpływu emitowanych odorantów na zdrowie mieszkających w zasięgu emisji ludzi (zarówno zdrowie fizyczne, jak też zwłaszcza psychiczne). Jednocześnie stwierdził, że aby okoliczności takie mogły stanowić przyczynę uprawniającą organ do wydania decyzji odmownej, muszą zostać w sposób niezbity wykazane i udowodnione w toku postępowania. W ocenie Sądu takich jednoznacznych dowodów organy nie przeprowadziły, a tym samym odmowa udzielenia wnioskowanego pozwolenia jest w świetle uzasadnień obydwu decyzji co najmniej przedwczesna.

Zdaniem Sądu, ani skargi mieszkańców, ani cytaty z literatury naukowej dotyczące zagrożeń komfortu życia, ani też przypuszczenia organu co do technologicznych przyczyn wzrostu natężenia zapachu nie mogą stanowić wystarczającego dowodu na pogorszenie stanu środowiska w znacznych rozmiarach, narażenia życia lub zdrowia ludzi, czy wadliwości technologicznych, zwłaszcza, że jak wynika z akt sprawy, przedmiotowa instalacja nie jest jedyną, która na zamieszkałym obszarze emituje substancje zapachowe, a organy jednoznacznie kwestii ewentualnego nakładania się odorów z różnych źródeł nie rozważyły.