Wyrok WSA w Krakowie z dnia 4 kwietnia 2017 r., sygn. III SA/Kr 751/16
Ewidencja ludności
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Sędziowie WSA Bożenna Blitek WSA Hanna Knysiak- Sudyka Protokolant Aleksandra Grabiec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Wojewody z dnia 4 kwietnia 2016 r. znak [...] w przedmiocie wymeldowania skargę oddala.
Uzasadnienie
Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia 4 lutego 2016 r. znak: [...] działając na podstawie art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2015 r. poz. 338, z późn. zm.) orzekł o wymeldowaniu A.K. z lokalu na oś. [...] w K., gdyż uznał, że osoba ta opuściła przedmiotowy lokal w sposób trwały i dobrowolny.
Z powyższą decyzją nie zgodziła się A.K. i w ustawowym terminie wniosła odwołanie do Wojewody. Zarzuciła organowi I instancji naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 7 K.p.a., art. 77 § 1 K.p.a., art. 80 K.p.a. i art. 107 § 3 K.p.a. Podniosła, że organ meldunkowy nie zebrał materiału dowodowego w sposób wyczerpujący, a skutkiem takiego niepełnego zebrania materiału dowodowego było wymeldowanie A.K. z lokalu na oś. [...] w K. W związku z powyższym wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji.
Wojewoda decyzją z dnia 4 kwietnia 2016 r. znak: [...] działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.) w związku z art. 35 ustawy o ewidencji ludności utrzymał zaskarżoną decyzję organu I instancji w mocy.
Wojewoda po rozpatrzeniu odwołania oraz zapoznaniu się z całością akt sprawy stwierdził, że podstawą prawną pozwalającą na wydanie decyzji o wymeldowaniu z miejsca pobytu stałego jest przepis art. 35 ustawy o ewidencji ludności. Stosownie do tego przepisu wymeldować można osobę, która całkowicie, dobrowolnie i trwale opuściła lokal. O trwałości opuszczenia miejsca pobytu stałego świadczą takie okoliczności jak: definitywne zerwanie wszelkiego kontaktu z miejscem pobytu stałego, zabranie z przedmiotowego budynku rzeczy osobistych i brak realnego zamiaru powrotu.
