Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. I SA/Wa 23/17

Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Szmydt Sędziowie WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz WSA Agnieszka Miernik (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Tomasz Noske po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi F. K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę

Uzasadnienie

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...], utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2016 r., nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 1989 r., nr [...], oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Naczelnika Gminy [...] z dnia [...] grudnia 1988 r., nr [...].

Decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Naczelnik Gminy [...], działając na podstawie art. 51 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidulanych i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 40 poz. 268 ze zm.), powoływanej dalej jako "ustawa z dnia 14 grudnia 1982 r.", decyzją z dnia 27 grudnia 1988 r., utrzymaną w mocy przez Wojewodę [...] decyzją z dnia [...] lutego 1989 r., orzekł o przejęciu na własność Państwa gospodarstwa rolnego o powierzchni [...] ha, składającego się z działek nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...] i nr [...], położonego we wsi [...], stanowiącego własność J. K. W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że z wnioskiem o przejęcie gospodarstwa rolnego wystąpiła jego właścicielka J. K., a jej następca złożył pisemne oświadczenie o zrzeczeniu się przejęcia gospodarstwa rolnego.

Wnioskiem z dnia [...] maja 2014 r. F. K., zwany dalej "skarżącym", będący następcą prawnym J. K. wniósł o stwierdzenie nieważności ww. decyzji. W uzasadnieniu wskazał, że nie składał oświadczenia o zrzeczeniu się przejęcia gospodarstwa rolnego. Podniósł także, że gmina po śmierci jego matki nie zaproponowała mu pracy na roli ani szkoleń w tym zakresie. Wobec powyższego, jego zdaniem, decyzja orzekająca o przejęciu gospodarstwa jego matki została wydana z rażącym naruszeniem art. 51 i 52 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r.