Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. III SA/Wa 135/16

Podatek od czynności cywilnoprawnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Artur Kot, Sędziowie sędzia WSA Cezary Kosterna (sprawozdawca), sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant referent stażysta Grażyna Dmitruk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi P.S.A. (dalej: skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w W. (dalej: Dyrektor IS lub organ odwoławczy) z [...] listopada 2015 r. nr [...]. Decyzją tą Dyrektor IS po rozpatrzeniu odwołania utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z 29.07.2015 r. odmawiająca skarżącemu zwrotu podatku od czynności cywilnoprawnych pobranej przez płatnika od umowy zamiany z 31.12.2013r.

Decyzja została wydane w następującym stanie sprawy:

Na podstawie umowy zamiany z 31.12.2013 r. sporządzonej aktem notarialnym skarżący nabył od D. M. nieruchomość gruntową składająca się

z dwóch działek o łącznej powierzchni 2,0375 ha położonych z miejscowości M. gminy E. Nieruchomość była obciążona hipotekami: na kwotę 60 000 zł na rzecz Z. R. i M. R. , oraz na kwotę 3 900 000 zł na rzecz Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo- Kredytowej w W. W zamian za przeniesienie własności nieruchomości skarżąca przeniosła na D. M. wierzytelności wobec M. C. Strony określiły wartość zbywanej nieruchomości na kwotę 5 500 000 zł i od takiej kwoty notariusz jako płatnik pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 110 000 zł na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 lit a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U.2010.101.649 ze zmianami, dalej ustawa pcc).

Pismem z 23 kwietnia 2015 r. skarżący wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego w E.o zwrot podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy pcc. Uzasadniając ten wniosek wskazano, że skarżący w chwili zawierania umowy zamiany pozostawał w błędzie co do wartości nieruchomości stanowiącej przedmiot umowy. Z operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego przed zawarciem umowy wynikało bowiem, że wartość rynkowa nieruchomości wynosiła 5 624 000 zł, co potwierdziła kolejna wycena na 5 000 000 zł. Dopiero w toku prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego (dalej: KNF) postępowania na podstawie dwóch operatów szacunkowych wykazano, że wartość nieruchomości była nie wyższa niż 134 000 zł. Tak więc skarżący pozostawał w błędzie co do wartości nieruchomości. Był to błąd istotny, gdyż gdyby spółka miała wiedzę odnośnie rzeczywistej wartości nieruchomości, nie zawarłaby umowy. W związku