Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. V SA/Wa 925/17

Budżetowe prawo; Środki unijne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Krawczak Sędziowie: WSA Izabella Janson (spr.) WSA Bożena Zwolenik Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lipca 2017 r. sprawy ze skargi W. [...] w W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju (obecnie Ministra Rozwoju i Finansów) z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty dofinansowania przypadającej do zwrotu oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi W. w W., jest decyzja Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję [...] Jednostki Wdrażania Programów Unijnych z dnia [...] października 2013 r. w przedmiocie zwrotu części przyznanego Skarżącemu dofinansowania wykorzystanego na naruszeniem procedur, w kwocie 18.661,88 zł wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych.

Zaskarżone rozstrzygniecie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W. w W. zawarł w dniu [...] kwietnia 2010 r. umowę z Województwem [...]o dofinansowanie projektu pn. ,, [...], nr [...].

Zgodnie z § 3 ust. 1 Umowy, Beneficjent był zobowiązany do realizacji Projektu zgodnie z wnioskiem. Projekt był realizowany w okresie od 1 lutego 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. Na podstawie Umowy przyznano Beneficjentowi dofinansowanie w łącznej kwocie nieprzekraczającej 2.360.288,10 zł, z czego 85% stanowiły środki UE a 15% środki dotacji celowej z budżetu krajowego. Środki dofinansowania zostały przekazane w czterech transzach.

Stosownie do § 3 ust. 4 i § 30 Umowy, przy wydatkowaniu środków Beneficjent był zobowiązany do stosowania aktualnie obowiązujących treści Wytycznych odnośnie kwalifikowania wydatków w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, a w sprawach nieuregulowanych Umową, reguł i zasad wynikających z Programu, przepisów prawa krajowego i unijnego.