Postanowienie WSA w Łodzi z dnia 24 stycznia 2018 r., sygn. II SAB/Łd 226/17

Odrzucenie skargi

Dnia 24 stycznia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Magdalena Sieniuć, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.), Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, , Protokolant Starszy sekretarz sądowy Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2018 roku sprawy ze skargi K. S. na bezczynność Prokuratora Regionalnego w Ł. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: odrzucić skargę. LS

Uzasadnienie

K. S. zaskarżył do sądu administracyjnego bezczynność Prokuratora Regionalnego w Ł. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, z uwagi na oczywistą i rażąca obrazę przepisów prawa, tj. art. 148 § 5 Prawa o prokuraturze.

Skarżący podniósł, że prawomocność to stan prawny odnoszący się do rozstrzygnięć organów administracyjnych (takich jak: decyzja administracyjna czy postanowienie) oraz do orzeczeń sądowych (wyrok, postanowienie, nakaz zapłaty), mający miejsce wówczas, gdy orzeczenie sądowe lub rozstrzygnięcie organu administracji nie może być zmienione ani uchylone poprzez wniesienie środka odwoławczego lub zaskarżenia. Prawomocność w postępowaniu administracyjnym i administracyjnosądowym to sytuacja, gdy decyzja staje się prawomocna w chwili, gdy upłynął termin do wniesienia zwyczajnego środka prawnego, droga sądowa dobiegła końca, środki odwoławcze nie zostały podjęte oraz minął termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Decyzje ostateczne stają się prawomocne po wniesieniu skargi do sądu administracyjnego, gdy ten odrzucił ją ze względu na wady skargi, brak właściwości lub gdy wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Dzieje się podobnie, gdy skarga jest bezzasadna lub postępowanie stało się bezprzedmiotowe. Prawomocność w postępowaniu karnym jest wtedy gdy wiążący stan prawny uzyskują orzeczenia, które nabrały cechy prawomocności.

Dalej skarżący zaznaczył, że prawomocność ma dwa aspekty: formalny i materialny. Aspekt formalny prawomocności - orzeczenie nie podlega już zaskarżeniu za pomocą zwykłych środków zaskarżenia. Kończy formalnie proces, tworząc stan rzeczy osądzonej oraz rodzi domniemanie prawdziwości ustaleń dotyczących rozstrzygnięcia i ich zgodności z prawem. Pod pewnymi warunkami taka decyzja jest wzruszalna, np. przez wznowienie postępowania. Orzeczenie uzyskuje prawomocność formalną, gdy: strona nie złożyła wniosku o uzasadnienie wyroku, strona nie zaskarżyła wyroku w terminie, został wyczerpany tok instancyjny, prezes sądu odmówił przyjęcie środka odwoławczego. Aspekt materialny prawomocności (wiąże się z zasadą ne bis in idem): zakaz prowadzenia ponownie postępowania przeciwko tej samej osobie, o tę samą odpowiedzialność prawną.