Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 9 stycznia 2018 r., sygn. II SA/Ol 736/17

Ruch drogowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak - Sikora Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi A.Ł-H na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie obciążenia kosztami wynikającymi z przechowywania i oszacowania pojazdu I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej kwotę 633 zł (słownie: sześćset trzydzieści trzy złote), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 21 lutego 2013 r., Starosta "[...]" nałożył na "[...]" obowiązek zapłaty kwoty 21.930,10 zł tytułem obciążenia kosztami usunięcia, przechowywania i oszacowania pojazdu marki "[...]".

Po wznowieniu, na wniosek strony, postanowieniem z dnia 21 października 2013 r., postępowania w sprawie, Starosta "[...]", decyzją z dnia 4 grudnia 2013 r., odmówił uchylenia własnej ostatecznej decyzji z dnia 21 lutego 2013 r. Organ wywiódł bowiem, że skarżąca była właścicielem przedmiotowego pojazdu.

Po rozpoznaniu odwołania skarżącej od powyższej decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w "[...]" (dalej również jako: "Kolegium"), decyzją z dnia 8 sierpnia 2014 r., uchyliło w całości decyzję będącą przedmiotem odwołania i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia z uwagi na zaniechanie przeprowadzenia wszystkich dowodów i naruszenie prawa strony do czynnego udziału w postępowaniu.

Decyzją z dnia 22 października 2014r., organ pierwszej instancji ponownie odmówił uchylenia własnej decyzji z dnia 21 lutego 2013 r., podtrzymując stanowisko zajęte w decyzji z dnia 4 grudnia 2013 r.

Kolegium, po rozpoznaniu odwołania skarżącej od powyższej decyzji, decyzją z dnia 19 lutego 2015 r., utrzymało w mocy decyzję będącą przedmiotem odwołania. Zdaniem Kolegium, w toku wznowionego postępowania nie wyszły bowiem na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania kwestionowanej decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję. Kolegium stwierdziło, że strona nie przedstawiła żadnych dowodów, poza zeznaniami świadków, z których nie wynikało jednoznacznie, że doszło do zbycia przedmiotowego pojazdu. Organ odwoławczy podkreślił, że nie ma żadnego dokumentu, który potwierdzałby wersję skarżącej, która nie dopełniła ustawowych obowiązków powiadomienia na piśmie zakładu ubezpieczeń i starosty o przeniesieniu prawa własności pojazdu.