Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24 stycznia 2018 r., sygn. IV SA/Po 1113/17

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędziowie WSA Maciej Busz (spr.) WSA Józef Maleszewski Protokolant ref. staż. Ewa Stawicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia 20 września 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu świadczeń z funduszu alimentacyjnego oddala skargę

Uzasadnienie

IV SA/Po 1113/17

UZASADNIENIE

[...] (dalej: "skarżący") w dniu 18 października 2016 r. zwrócił się o umorzenie zadłużenia z tytułu wypłaconych przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w Lesznie zaliczek alimentacyjnych w okresie od 2005 r. do 2008 r. w kwocie 7.245 zł. Wskazał, że nie pracuje, ponieważ przebywa na zwolnieniu lekarskim i utrzymuje się ze świadczenia z zasiłku chorobowego pomniejszonego o kwoty zajęte przez komornika. Wskazał, że z powodu bardzo złego stanu zdrowia nie będzie mógł wrócić do pracy, wobec czego nie ma możliwości spłaty zadłużenia.

W dniu 12 grudnia 2016 r. Prezydent Miasta Leszna wydał decyzję, w której orzekł o odmowie umorzenia należności powstałych z tytułu świadczeń z funduszu alimentacyjnego w wysokości 8.494,79 zł z odsetkami w wysokości 4.278,91 oraz o odmowie umorzenia należności powstałej z tytułu wypłaconej zaliczki alimentacyjnej powiększonej o 5% w wysokości 7.245 zł.

W uzasadnieniu podkreślono, że w wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego oraz w oparciu o zgromadzone dokumenty stwierdzono, że nie zachodzą podstawy do umorzenia należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz wypłaconej zaliczki alimentacyjnej. Organ w celu ustalenia sytuacji materialno-bytowej wnioskodawcy przeprowadził dnia 30 listopada 2016 r. wywiad środowiskowy. Ustalono, iż skarżący mieszka w wynajętym lokalu (jeden pokój, dostęp do kuchni i łazienki), prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe i nie posiada innych osób na utrzymaniu. Jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę od dnia 31.08.2015 r. do dnia 30.08.2018 r. jako kierowca-konwojent, w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem 1850 zł brutto. Przebywa na zasiłku chorobowym wypłacanym przez ZUS, który to zasiłek podlega zajęciu komorniczemu w wysokości 60 % należnego świadczenia na poczet zobowiązań alimentacyjnych. Od dnia 09.07.2009 r. posiada orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności ustalonego na stałe ze wskazaniem do pracy lekkiej zgodnie z możliwościami psychofizycznymi. Organ stwierdził, iż w sytuacji wnioskodawcy nie zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające umorzenie ponieważ w/w posiada możliwości zarobkowania, a ponadto mimo zgłaszanej trudnej sytuacji materialnej i zdrowotnej nie korzysta ze świadczeń pomocy społecznej. Ponadto, wyrokiem Sądu Rejonowego w Lesznie z dniem 1 września 2012 r. zniesiony został obowiązek alimentacyjny skarżącego, a więc należność główna nie narasta, co stwarza możliwość stopniowego uregulowania zobowiązania alimentacyjnego.