Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 lutego 2018 r., sygn. IV SA/Gl 1131/17

Dostęp do informacji publicznej

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik, Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik (spr.), Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Protokolant referent - stażysta Damian Szczurowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2018 r. sprawy ze skargi T.J. na decyzję "A" Sp. z o. o. w C. z dnia [...] r. nr [...]. w przedmiocie informacji publicznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ja decyzję "A" Sp. z o.o. z [...] nr [...] i zasądza od organu na rzecz skarżącego kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją wydaną przez A Sp. z o.o. na podstawie art. 3 ust. 1 pkt. 1, art. 4 ust. 1 pkt. 4, art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 782 ze zm. - dalej jako u.d.i.p.) odmówiono T. J. udostępnienia przetworzonej informacji publicznej w postaci indywidualnych listy płac od 2013 do 2017 oraz kart ewidencji czasu pracy (decyzja z dnia [...]).

Decyzja powyższa wydana została w odpowiedzi na wniosek skierowany do Spółki w trybie ustawy z dnia 9 maja 1996r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (t.j. Dz. U. z 2016r. poz. 1510).

Adresat wniosku o udostępnienie informacji publicznej stwierdził, że karty ewidencyjne czasu pracy oraz indywidualne listy płac stanowią informacje naruszające prywatność osób fizycznych i podlegają ograniczeniu wynikającemu z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Organ przywołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2006r. (II SA/Wa 2016/05), w którym wskazano relacje między ustawą o ochronie danych osobowych, a ustawą o dostępie do informacji publicznej. Stwierdził, że ustawa o ochronie danych osobowych w sytuacji gdy w treści informacji publicznej są zawarte dane osobowe, jest lex specialis w stosunku do ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zawarte w art. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej sformułowanie: "nie naruszają" należy tak rozumieć, że przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie mogą naruszać i winny uwzględniać ograniczenia przetwarzania danych wynikające z lex specialis - ustawy o ochronie danych osobowych. Wobec powyższego, to normy wynikające z ustawy o danych osobowych mają pierwszeństwo, w związku z czym, obowiązek udostępnienia informacji o charakterze naruszającym dobra osobiste nie może być egzekwowany.