Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 20 lutego 2018 r., sygn. I SA/Rz 15/18

Podatek od czynności cywilnoprawnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Piotr Popek Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska WSA Jarosław Szaro / spr./ Protokolant sekr. sąd. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2018 r. sprawy ze skargi "A" sp. z o. o. sp. k. w R. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi "A" sp. z o. o. sp. k. w R.(dalej Spółka) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej DIAS) z dnia [...] października 2017 r. nr [...], o odmowie stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało oparte o następujące okoliczności faktyczne i prawne: W dniu 26.05.2017 r. do Pierwszego Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek Spółki o stwierdzenie nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 15.126 zł i zwrot nadpłaconej kwoty podatku. Wniosek został przekazany zgodnie z właściwością Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego. Spółka wyjaśniła, że w dniu 21.10.2016 r. zawarto umowę zmiany umowy spółki komandytowej polegającą na podwyższeniu wkładu pieniężnego wniesionego przez komandytariusza "B" sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w K. o 3.031.562,52 zł. Kwota podwyższenia wkładu pieniężnego została uregulowana w drodze umowy potrącenia wierzytelności z dnia 21.10.2016 r. pomiędzy Spółką i komandytariuszem. Od dokonanej czynności notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 15.126 zł.

Spółka podniosła, że opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223, zwanej dalej: u.p.c.c.) stoi w sprzeczności z art. 7 ust. 2 w związku z art. 7 ust. 1 Dyrektywy Rady z dnia 17 lipca 1969 r. (Dz. UE. L z 1969 r. Nr 249, str. 25, dalej: Dyrektywa Rady 69/335/EWG), dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (69/335/EWG). W tym kontekście wskazano, że jakkolwiek z art. 1 Dyrektywy wynika, że powinna być ona stosowana do spółek kapitałowych, za które w polskim porządku prawnym uznaje się spółkę akcyjną i spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, to jednak z uwagi na rozszerzenie zakresu podmiotowego w art. 3 ust. 1 lit. b i c oraz w ust. 2 Dyrektywy Rady 69/355/EWG, jej przepisami powinna być również objęta spółka komandytowa. Zdaniem Spółki spełnia ona przesłanki określone w ww. przepisach Dyrektywy - w tym kontekście wskazano na art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.; dalej: K.s.h.), zgodnie z którym celem spółki komandytowej może być wyłącznie prowadzenie przedsiębiorstwa, co w konsekwencji należy rozumieć jako działalność ukierunkowaną na osiągnięcie zysków.