Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 10 lipca 2018 r., sygn. II SA/Rz 325/18

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Magdalena Józefczyk /spr./ Sędziowie WSA Elżbieta Mazur - Selwa NSA Małgorzata Wolska Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2018 r. sprawy ze skargi H. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego -skargę oddala-

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze ( dalej: "SKO", "organ odwoławczy" lub "organ II instancji") utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...] ( dalej: "organ I instancji") z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] odmawiającą H. B. ( dalej: "skarżącej") umorzenia kwoty nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego za okres od 1 stycznia 2014 r. do dnia 30 października 2014 r. w łącznej kwocie 3.169,39 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i rozkładając powyższą kwotę na 20 miesięcznych rat (19 w wysokości 158 zł, ostatnia - 167,39 zł).

W podstawie prawnej organ wskazał art 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz.U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm.; dalej: "K.p.a.") w zw. z art 23 ust. 8 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2017 r., poz. 489; dalej: "ustawą").

Wymienione wyżej decyzje zapadły w wyniku ponownego rozpoznania sprawy po uchyleniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 10 maja 2017 r., sygn. akt II SA/Rz 1714/16 decyzji SKO z dnia [...] września 2016 r. nr [...] oraz decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...], którą organ I instancji również odmówił umorzenia nienależnie pobranych świadczeń i rozłożył na 10 rat (9 rat płatnych po 317 zł, a ostatnia 316,39 zł), a SKO tą decyzję utrzymało w mocy. Sąd wskazał, że organ winien ustalić, czy dochody rodziny pozwolą na pokrycie rat we wskazanej wysokości. Sąd stwierdził, że z ustaleń organów wynikało, że po odliczeniu wydatków skarżącej pozostanie kwota 203 zł, w związku z czym organy winny były ustalić, czy kwota ta jest wystarczająca na zaspokojenie potrzeb.