Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 września 2018 r., sygn. VII SA/Wa 2945/17

Zabytki

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędziowie sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak (spr.), asesor WSA Karolina Kisielewicz, Protokolant spec. Joanna Piątek-Macugowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2018 r. sprawy ze skargi [...] z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2017 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest skarga [...] Sp.

z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o wpisie do rejestru zabytków.

Skarga została złożona w następującym stanie faktycznym sprawy:

Decyzją z dnia [...] października 1992 r. Wojewódzki Konserwator Zabytków

w [...] wpisał do rejestru zabytków pod numerem [...] budynek mieszkalny, murowany, wzniesiony w 1878 r., położony przy ul. [...]

w [...] w granicach wg. załączonego planu, stanowiącego integralną część decyzji (decyzja ostateczna, decyzja WKZ z [...] października 1992 r.).

W uzasadnieniu decyzji zapisano: "[...], wzniesiona w latach 1877-78, piętrowa, z mansardowym dachem, jest jednym

z pierwszych domów murowanych przy ul. [...], cennym reliktem zabudowy czynszowej, robotniczej na terenie [...]".

Pismem z dnia 4 marca 2016 r. [...], współwłaścicielka ww. nieruchomości, zwróciła się do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: Minister, organ) z wnioskiem o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji podnosząc, że oparto ją na fałszywych danych i dokonano z rażącym naruszeniem prawa, bez podstaw prawnych. Podała, że błędne jest nazywanie budynku "kamienicą [...]", ponieważ [...] jej nie zbudował, a tylko przez około rok był posiadaczem działki przy ulicy [...].