Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 24 kwietnia 2019 r., sygn. II SA/Gl 26/19

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski, Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Andrzej Matan (spr.), Protokolant specjalista Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi M.F. na decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie legalności robót budowlanych oddala skargę.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. (dalej: PINB) decyzją z dnia [...] r., nr [...] umorzył, jako bezprzedmiotowe, postępowanie w sprawie legalności budynku składowo-garażowego, zlokalizowanego na działkach o numerze ewidencyjnym 1 i 2 w miejscowości L., gmina P., stanowiących własność H. i J. S.

Jak wskazano w uzasadnieniu, postępowanie zostało wszczęte na wniosek właściciela sąsiedniej nieruchomości o numerze ewidencyjnym 3 - M. F. W trakcie postępowania wyjaśniającego ustalono m.in., iż następcy prawni inwestorów nie posiadają stosownej dokumentacji budowlanej. Nie ma jej także w zasobach archiwalnych. Zdaniem organu, brak stosownej dokumentacji budynku, który powstał na początku lat 80-tych XX wieku, tj. w okresie obowiązywania ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane, nie świadczy o samowoli budowlanej. Organy nie były bowiem zobligowane do bezterminowego archiwizowania dokumentacji. Obowiązek taki nie ciążył również na właścicielu ani inwestorze. Wprowadzony został dopiero ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Z przeprowadzonych przesłuchań świadków wynika także, iż obiekt został zrealizowany na początku lat 80-tych. Obiekt ten, na co wskazuje dokumentacja zdjęciowa pozyskana z Centralnego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej, zrealizowano w okresie przed 1 stycznia 1995 r. Ta okoliczność wyklucza zastosowanie do likwidacji skutków samowoli budowlanej trybu określonego w art. 48 obowiązującego Prawa budowlanego. Prawo budowlane z 1974 r. umożliwiało legalizację obiektu budowlanego wzniesionego w warunkach samowoli budowlanej, o ile nie zachodziły przesłanki uzasadniające wydanie nakazu rozbiórki samowolnie wzniesionego obiektu budowlanego określone w art. 37 ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy. Chodzi o zgodność obiektu z przepisami o planowaniu przestrzennym oraz kwestię stwarzania przez taki obiekt niebezpieczeństwa dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalnego pogorszenia warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. Na podstawie informacji uzyskanych z Urzędu Gminy P. ustalono, że przedmiotowy budynek składowo-garażowy nie narusza ustaleń obowiązujących na wskazanym terenie przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jak również nie powoduje niedopuszczalnego pogorszenia warunków zdrowotnych i użytkowych dla otoczenia. W konsekwencji wykluczono przesłanki do wydania nakazu rozbiórki obiektu. W uzasadnieniu odniesiono się także do kwestii prawidłowości odprowadzania wód opadowych z dachu przedmiotowego budynku. Wskazano, że właściciel nieruchomości dokonał zamontowania przy okapie jednej połaci dachowej stodoły (od strony działki sąsiada) rynny i rury spustowej odprowadzającej wody opadowe na własny nieutwardzony teren. W konkluzji podano, że nie ma podstaw prawnych i faktycznych do dalszej ingerencji organu nadzoru budowalnego w sprawie omawianego obiektu, co przesądza o umorzeniu postępowania.