Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 24 kwietnia 2019 r., sygn. II SA/Wr 161/19
Ochrona środowiska
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn Sędziowie: Sędzia WSA Alicja Palus (spr.) Asesor WSA Wojciech Śnieżyński Protokolant Agnieszka Chełminiak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi R.T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia (...) listopada 2018 r. nr (...) w przedmiocie sprzeciwu do zgłoszenia złożonego w odniesieniu do instalacji uchyla zaskarżoną decyzję w całości.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia (...) października 2018 r. (znak: (...)) Starosta Ś. działając na podstawie art. 152 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 799 ze zm.) i rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia (Dz.U. z 2010 r. poz. 130) oraz art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego wniósł sprzeciw do zgłoszenia złożonego przez E. B. R. T. w odniesieniu do instalacji zlokalizowanej na terenie działki nr (...), obręb N. J..
W uzasadnieniu decyzji Starosta Ś. wyjaśnił, że w dniu (...) września 2018 r. (data doręczenia pisma organowi) firma E. B. R. T., S. Ś. zgłosiła pismem z dnia 5 września 2018 r. instalację, której eksploatacja nie wymaga pozwolenia na wprowadzanie pyłów lub gazów.
Organ podał też, że zgłoszenie dotyczy przedsięwzięcia obejmującego budowę trzech silosów na materiały sypkie (cement, popiół, pył) o pojemności masowej 100 Mg każdy i wskazał, że rozporządzenie wcześniej powołane określa przypadki, w których wprowadzanie pyłów i gazów do powietrza nie wymaga pozwolenia, a z procedury tej zwolnione są zbiorniki materiałów sypkich o pojemności mniejszej niż 50 m3, przy czym dla kilku zbiorników pojemności są sumowane. Przekroczenie objętości granicznej określonej na 50 m3 powoduje konieczność uzyskania pozwolenia na emisję z możliwością nieustalania wielkości emisji przy stężeniach niższych niż 10% wartości odniesienia.
