Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 października 2019 r., sygn. II SA/Po 400/19

Ochrona zwierząt

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Asesor WSA Jan Szuma Protokolant st. sekr. sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2019 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odebrania zwierząt oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lutego 2019 r. [...] Prezydent Miasta [...], na podstawie art. 7 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2019 r. poz. 122 ze zm., zwanej dalej: ustawa) oraz art. 104 i 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.) w ramach prowadzonego postępowania administracyjnego z zawiadomienia Fundacji [...] z siedzibą w [...] (zwanej dalej: Fundacja), w przedmiocie czasowego odebrania zwierzęcia tj. psa w typie husky, orzekł w pkt 1 o odebraniu czasowym psa, którego właścicielem jest P. K. (zwany dalej: skarżący, właściciel) oraz w pkt 2 nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

Uzasadniając rozstrzygnięcie organ wywodził, że zawiadomieniem datowanym na dzień [...] czerwca 2018 (data wpływu [...] września 2018 r.), Fundacja poinformowała Prezydenta, że w dniu [...] czerwca 2018 r. czasowo odebrała P. K., na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, psa w typie husky z nieruchomości znajdującej się przy ul. [...] w [...]. Do wniosku załączono dokumentację fotograficzną oraz orzeczenie lekarsko-weterynaryjne, opinię zoopsychologa i karty z wizyt w Klinice weterynaryjnej.

Organ powołał się na art. 7 ust. 3 ustawy i na tym tle wskazał, że dostrzegł, iż Fundacja nie zawiadomiła Prezydenta niezwłocznie, a dopiero po upływie 3 miesięcy od daty odebrania psa, jednakże organ wszczął postępowanie administracyjne w przedmiocie czasowego odebrania zwierzęcia, którego celem było wnikliwe i następcze zbadanie dokonanego już odebrania. Organ miał przy tym na uwadze również następczy w swej istocie charakter wydawanej decyzji. Podniesiono, że zdaniem Fundacji pies był zaniedbany, a jego stan zdrowia zagrażał jego życiu. Jako argumentację odebrania psa w trybie przewidzianym w art. 7 ust. 3 ustawy, Fundacja podała utrzymywanie go w stanie nieleczonej choroby i doprowadzenie zwierzęcia do utraty zdrowia i bezpośredniego narażenia życia w wyniku przetrzymywania w takim stanie bez zapewnienia opieki weterynaryjnej. Wskazała również na zaniedbania w pielęgnacji (brudna niewyczesana sierść, przerośnięte pazury), brak socjalizacji, brak odpowiedniego pokarmu i dostępu do wody oraz złe warunki bytowania. Fundacja ustaliła, że pies znajdował się na terenie posesji warsztatu samochodowego - w kojcu bez zadaszenia, uwiązany na łańcuchu. Stan czystości kojca budził zastrzeżenia z uwagi na nagromadzenie w nim odchodów - wyraźny zapach moczu i kału. Syndrom choroby początkowo opisany został jako mocno wzdęty brzuch i zmianę guzowatą na podbrzuszu, stwierdzono też wyciek z pochwy. Podejrzenie stanu zapalanego macicy oraz rozpadającą się i bolesną zmianę guzowatą na podbrzuszu, w ocenie lekarza weterynarii obecnego przy interwencyjnym odbiorze, należało uznać za bezpośrednie zagrożenie dla jego życia. Dalsza diagnostyka w znieczuleniu potwierdziła: guzy jajników i płyn w macicy - tzw. ropomacicze (suka nie była kastrowana). W wyniku zabiegu operacyjnego usunięto: rozpadający się nowotwór listwy mlecznej, macicę oraz jajniki. W ocenie lekarza weterynarii zmiana na podbrzuszu tego rodzaju i wielkości powstaje w okresie 3-6 miesięcy. Z dalszej diagnostyki można wywnioskować, że morfologia krwi i badanie ogólne moczu nie wskazały na nieprawidłowości. Stwierdzono jednak zmiany nowotworowe pyska. Według załączonej do wniosku Fundacji opinii zoopsychologa, pies miał trudności z poruszaniem przez zbyt długie i powykrzywiane pazury (oraz przez zbyt ciężki i krótki łańcuch). Kompetencje społeczne psa zostały ocenione jako niskie - przez nieodpowiednią wczesną socjalizację i brak doświadczania różnych bodźców środowiskowych, które zazwyczaj są obecne w życiu typowych psów.